20 lutego. Wspomnienie liturgiczne Fatimskich Pastuszków. Teksty liturgiczne.

20 LUTEGO - wspomnienie liturgiczne

św. Franciszka i Hiacynty Marto - Fatimskich Pastuszków

Teksty Mszy świętej i Liturgii Godzin

Franciszek Marto urodził się w miejscowości Aljustrel, w parafii Fatima, 11 czerwca 1908 r. Jego siostra Hiacynta Marto urodziła się w tej samej miejscowości 11 marca 1910 r.

Wychowując się w ubogiej rodzinie poznali Boga i Matkę Boską, i nauczyli się Ich wielbić. W 1916 r. trzy razy widzieli Anioła, a w 1917 r. sześć razy Najświętszą Dziewicę Maryję, którzy wzywali ich do modlitwy i pokuty za odkupienie grzechów, aby uzyskać nawrócenie grzeszników i pokój na świecie. Oboje chcieli natychmiast i ze wszystkich sił sprostać temu wyzwaniu. Rozpaleni coraz żarliwszą miłością do Boga i dusz, pragnęli tylko modlić się i cierpieć, tak jak o to prosili Anioł i Dziewica Maryja. Franciszek zmarł 4 kwietnia 1919 r., a Hiacynta 20 lutego 1920 r. 13 maja 2000 r. papież Jan Paweł II przybył do Fatimy i po raz pierwszy w dziejach Kościoła beatyfikował tak małe dzieci, które nie były męczennikami. 13 maja 2017 roku w 100. rocznicę objawień papież Franciszek kanonizował Fatimskich Pastuszków Franciszka i Hiacyntę w czasie pielgrzymki do Fatimy.

TEKSTY MSZY ŚWIĘTEJ

ANTYFONA NA WEJŚCIE Mt 18, 3
Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.

KOLEKTA
Boże nieskończenie dobry,
który miłujesz niewinność i wywyższasz pokornych
spraw abyśmy, naśladując świętych Franciszka i Hiacyntę,
w prostocie serca Tobie służyli
i weszli do królestwa niebieskiego.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna,
który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego,
Bóg przez wszystkie wieki wieków.
Amen.

MODLITWA NAD DARAMI
Pokornie Cię prosimy, Panie,
abyś przyjął uwielbienie,
jakie Ci składamy, zanosząc nasze błagania i dary,
odpuść nam nasze winy
i daj radość z nawrócenia grzeszników.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

ANTYFONA NA KOMUNIĘ por. (Mt 11, 25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi,
że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.

MODLITWA PO KOMUNII
Przez ten Boski sakrament, który przyjęliśmy,
rozpal w nas Panie godną podziwu miłość,
która doprowadziła świętych Franciszka i Hiacyntę
do całkowitego oddania się Tobie
i rozmiłowania w zbawieniu wszystkich ludzi.
Przez Chrystusa, Pana naszego.
Amen.

PIERWSZE CZYTANIE 1 Sam 3, 1.3-10
Czytanie z Pierwszej Księgi Samuela
Młody Samuel usługiwał Panu pod okiem Helego. W owym czasie rzadko odzywał się Pan, a widzenia nie były częste. A światło Boże jeszcze nie zagasło. Samuel zaś spał w przybytku Pańskim, gdzie znajdowała się Arka Przymierza. Wtedy Pan zawołał Samuela, a ten odpowiedział: «Oto jestem». Potem pobiegł do Helego mówiąc mu: «Oto jestem: przecież mię wołałeś». Heli odrzekł: «Nie wołałem cię, wróć i połóż się spać». Położył się zatem spać. Lecz Pan powtórzył wołanie: «Samuelu!» Wstał Samuel i poszedł do Helego mówiąc: «Oto jestem: przecież mię wołałeś». Odrzekł mu: «Nie wołałem cię, synu. Wróć i połóż się spać». Samuel bowiem jeszcze nie znał Pana, a słowo Pańskie nie było mu jeszcze objawione. I znów Pan powtórzył po raz trzeci swe wołanie: «Samuelu!» Wstał więc i poszedł do Helego, mówiąc: «Oto jestem: przecież mię wołałeś». Heli spostrzegł się, że to Pan woła chłopca. Rzekł więc Heli do Samuela: «Idź spać! Gdyby jednak kto cię wołał, odpowiedz: Mów, Panie, bo sługa Twój słucha». Odszedł Samuel, położył się spać na swoim miejscu. Przybył Pan i stanąwszy zawołał jak poprzednim razem: «Samuelu, Samuelu!» Samuel odpowiedział: «Mów, bo sługa Twój słucha».
Oto słowo Boże

PSALM RESPONSORYJNY Łk 1, 46-48.49-52(R.52b)
Refren: Pan wywyższył pokornych.

Wielbi dusza moja Pana,
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenia
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia,
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu,
a wywyższył pokornych.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Psalm 118(119), 130
Aklamacja: Alleluja
Poznanie Twoich słów oświeca
i naucza niedoświadczonych.
Aklamacja: Alleluja

EWANGELIA Mt 18, 1-5
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?» On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje. Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie».
Oto słowo Pańskie

* Tłumaczenie nieoficjalne

TEKSTY LITURGII GODZIN

Godzina czytań

DRUGIE CZYTANIE
Z homilii Jana Pawła II wygłoszonej podczas Mszy św. beatyfikacyjnej,
13 maja 2000 r.

Mali wybrańcy Ojca
„Wysławiam Cię, Ojcze, (…) że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom”. Tymi słowami Jezus wysławia zamysły niebieskiego Ojca: „Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie”. Zechciałeś otworzyć królestwo maluczkim. Na mocy Bożego zamysłu zstąpiła z nieba na ziemię, poszukując maluczkich wybranych przez Ojca, „Niewiasta obleczona w słońce”. Przemawia do nich matczynym głosem i sercem: wzywa ich, aby złożyli samych siebie w ofierze zadośćuczynienia, sama zaś obiecuje doprowadzić ich bezpiecznie do Boga. Z Jej macierzyńskich dłoni promieniuje światłość, która przenika ich do głębi, tak że czują się zanurzeni w Bogu, niczym człowiek, który – jak sami powiedzą – przegląda się w lustrze. Franciszek, jeden z trojga wybranych, opowiadał później: „Płonęliśmy w tej światłości, którą jest Bóg, ale nie spalaliśmy się. Jaki jest Bóg? Nie można tego powiedzieć. Tego naprawdę ludzie nigdy nie mogą powiedzieć”. Bóg: światłość, która płonie, ale nie spala. Tego samego doświadczył Mojżesz, gdy ujrzał Boga w krzewie gorejącym.

Tym, co najbardziej zdumiewało bł. Franciszka i co pochłaniało jego uwagę, był Bóg, ukryty w owej niezmiernej światłości, która przeniknęła do głębi ich troje. W jego życiu dokonuje się przemiana, którą moglibyśmy nazwać radykalną; przemiana z pewnością niezwykła u dziecka w jego wieku. Franciszek podejmuje głębokie życie duchowe, które wyraża się w wytrwałej i żarliwej modlitwie, osiągającej szczyt prawdziwego zjednoczenia mistycznego z Bogiem. To ona też prowadzi go do stopniowego oczyszczenia duchowego poprzez wyrzekanie się przyjemności, a nawet niewinnych zabaw dziecięcych. Zniósł bez jednej skargi dotkliwe cierpienia spowodowane przez chorobę, która doprowadziła go do śmierci. Zdawało mu się, że to wszystko za mało, aby pocieszyć Jezusa; umarł z uśmiechem na ustach. W małym Franciszku wielkie było pragnienie wynagrodzenia za winy grzeszników, dlatego starał się być dobry i ofiarowywał swoje wyrzeczenia i modlitwy. Również jego siostra Hiacynta, prawie dwa lata młodsza od niego, żywiła takie same pragnienia.

Powodowana macierzyńską troską, Najświętsza Panna przybyła tutaj, do Fatimy, ażeby zażądać od ludzi, by „nie znieważali więcej Boga, naszego Pana, który dosyć już został znieważony”. Dlatego wzywa pastuszków: „Módlcie się, wiele się módlcie i umartwiajcie się w intencji grzeszników; wiele dusz idzie do piekła, bo nikt nie modli się za nie ani nie umartwia”.

Mała Hiacynta głęboko odczuwała i przeżywała tę boleść Matki Bożej, heroicznie składając samą siebie w ofierze za grzeszników. Pewnego dnia, kiedy zapadła już razem z Franciszkiem na chorobę, która przykuła ich do łóżka, Maryja Panna odwiedziła ich w domu, jak opowiada sama Hiacynta: „Matka Boża przyszła nas odwiedzić i powiedziała, że już wkrótce wróci, aby zabrać Franciszka do nieba. Mnie zaś zapytała, czy chcę nawrócić jeszcze więcej grzeszników. Odpowiedziałam, że tak”. A gdy zbliżała się chwila odejścia Franciszka, Hiacynta poleca mu: „Pozdrów ode mnie serdecznie Naszego Pana i Naszą Panią i powiedz im, że będę cierpiała tyle, ile zechcą, aby nawrócić grzeszników”. Hiacynta była tak głęboko poruszona wizją piekła, jaką ujrzała podczas objawienia 13 lipca, że żadne umartwienie ani pokuta nie wydawały się jej zbyt wysoką ceną za zbawienie grzeszników.

RESPONSORIUM Kol 1, 24; 2 Kor 4, 10
W. W moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa * Dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół.
K. Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym ciele * Dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół.

Modlitwa jak w Jutrzni

Jutrznia

Antyfona do pieśni Zachariasza
Potem wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce.

Modlitwa
Boże nieskończenie dobry, który miłujesz niewinność i wywyższasz pokornych spraw abyśmy, naśladując świętych Franciszka i Hiacyntę, w prostocie serca Tobie służyli i weszli do królestwa niebieskiego.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa…

Nieszpory
Antyfona do pieśni Maryi
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.
Modlitwa jak w Jutrzni

** Tłumaczenie nieoficjalne