Kalendarium życia i misji

Siostry Łucji od Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi

22 marca 1907 – W Aljustrel urodziła się Łucja, najmłodsza z siedmiorga dzieci Antonia dos Santos i Marii Rosy. „Moich rodziców Bóg obdarzył siedmiorgiem dzieci. Były to Maria dos Anjos, Teresa de Jesus, Manuel dos Santos, Gloria de Jesus, Karolina de Jesus, Maria Rosa, która Bóg zabrał do nieba jako maleńkie dziecko i dlatego nie zdążyłam nawet jej poznać, oraz Łucja de Jesus dos Santos, która właśnie teraz do was przemawia”.

30 marca 1907 – Łucja została ochrzczona: „30 marca 1907 roku zostało ochrzczone dziecko płci żeńskiej imieniem Łucja, urodzone w Aljustrel 22 marca tegoż roku” – brzmi tekst w Księdze Chrztów.

29 maja 1913 – Pierwsze nadprzyrodzone spotkanie z Maryją. Za radą świątobliwego Padre Cruz, Łucja oddała się w dniu pierwszej spowiedzi Najświętszej Maryi Pannie, Figura Matki Bożej Różańcowej w kościele parafialnym w Fatimie wówczas się do niej łagodnie uśmiechnęła. Kiedy dziewczynka modliła się do Maryi, aby „zachowała tylko dla Boga je serce. „Powtarzając kilkakrotnie to pokorne błaganie z oczyma utkwionymi w figurę, wydawało m się, że Matka Boża uśmiecha się do mnie i że mi przytakuje spojrzeniem i gestem dobroci”.

30 maja 1913 - sześcioletnia Łucja w święto Najświętszego Serca Jezusowego przyjmuje po raz pierwszy Komunię św. w kościele parafialnym w Fatimie.

1915 – Teresa Matias, Maria Rosa Matias Maria Justino były towarzyszkami Łucji, kiedy ta miała pierwsze widzenie Anioła w 1915 w Cabeço. „Znajdowaliśmy się wówczas na zboczu góry Cabeço i ujrzeliśmy nagle coś w rodzaju białej chmurki mającej ludzka postać, która zstąpiła z firmamentu powoli przesuwała się przed nami ponad drzewami lasu, rozciągającego się u naszych stóp, chcąc jakby zwrócić naszą uwagę… Rodziło się we mnie głębokie przeświadczenie, którego nie mam zamiaru taić: uważałam, że jest to Anioł Stróż.”.

Wiosna 1916 – Pierwsze widzenie Anioła w Loca do Cabeço z Hiacyntą i Franciszkiem. „Zobaczyliśmy w pewnym oddaleniu ponad drzewami w kierunku wschodnim światło bielsze od śniegu w kształcie młodzieńca przejrzystego, bardziej jaśniejącego niż kryształ w blasku słonecznym… «Nie bójcie się, jestem Aniołem Pokoju, módlcie się ze mną»”.

Lato 1916 – Łucja i jej dwoje kuzynów ma drugie widzenie Anioła, tym razem przy studni na ziemi należącej do rodziców Łucji. „Co robicie? Módlcie się dużo. Serce Jezusa i Maryi chcą przez was okazać światu wiele miłosierdzia. Ofiarujcie bezustannie Najwyższemu modlitwy i umartwienia… Jestem Aniołem Stróżem Portugalii.”

Jesień 1916 – Trzecie objawienia Anioła, znowu w Loca do Cabeço. Anioł udziela dzieciom Komunii Świętej: „Przyjmijcie Ciało i Krew Jezusa Chrystusa, okropnie znieważanego przez niewdzięcznych ludzi. Wynagradzajcie ich grzechy i pocieszajcie waszego Boga.”

13 maja 1917 – pierwsze objawienie Matki Bożej w Cova da Iria. Łucja widzi Matkę Bożą, słyszy ją i w imieniu wszystkich prowadzi z Nią rozmowę. „Skąd Pani jest?” – „Jestem z nieba” – „A czego Pani ode mnie chce?” – Przyszłam was prosić, abyście tu przychodzili przez sześć kolejnych miesięcy…” Po powrocie do domu zaczynają się trudności ze strony matki, która chce zmusić córkę do przyznania się do kłamstwa.

13 czerwca 1917 – Łucja po raz drugi rozmawia z Matką Bożą. Otrzymuje od niej misję: „Ty jednak zostaniesz tu przez jakiś czas. Jezus chce posłużyć się tobą, aby ludzie mnie poznali i pokochali. Chciałabym ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca.”

13 lipca 1917 – Łucja ogląda wizję piekła: „Promień światła zdawał się przenikać ziemię i zobaczyliśmy jakby morze ognia…” Usłyszałam że Bóg chce uratować dusze grzeszników za pomocą nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi. „Bóg chce je uratować, Bóg chce rozpowszechnić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca.” Wizjonerom zostaje powierzona tajemnica fatimska.

13 sierpnia 1917  – Łucja i kuzyni zostają porwani przez administratora i uwięzieni w Vila Nova de Ourem. Dzień później mała wizjonerka ogłasza gotowość na męczeństwo, ale nie zdradzi tajemnicy otrzymanej miesiąc temu od Matki Najświętszej.

19 sierpnia 1917 – Łucja rozmawia z Matką Bożą podczas objawienia w Valinhos. „Chciałabym prosić o uleczenie kilku chorych” – tak, niektórych uleczę w ciągu roku. „Módlcie się, módlcie się wiele, czyńcie ofiary za grzeszników, bo wiele dusz udzie na wieczne potępienie, nie mają bowiem nikogo, kto by się za nie ofiarował i modlił.”

13 września 1917 – Łucja rozmawia z Maryją po raz piąty. Słyszy, że „Bóg jest zadowolony z waszych ofiar Nie chce jednak, abyście w łóżku nosiły na sobie sznur pokutny. Noście go tylko w ciągu dnia.”

13 października 1917 – ostatnia rozmowa Łucji z Matką Bożą w Fatimie. Tego dnia „wypacza” słowa Matki Najświętszej i ogłasza, że wojna kończy się nie wkrótce, ale „dziś”.

4 kwietnia 1919 – Spełnia się zapowiedź Matki Bożej Fatimskiej: umiera bł. Franciszek: „Była już noc, gdy się z nim pożegnałam: «Franciszku, do widzenia. Jeżeli odejdziesz do nieba tej nocy, pamiętaj, nie zapomnij o mnie. Czy słyszysz?» «Nie zapomnę o tobie, nie. Bądź spokojna.»”

21 stycznia 1920 – Łucja rozstaje się z drugą wizjonerką, Hiacyntą: „Nadszedł wreszcie dzień wyjazdu (Hiacynty) do Lizbony. Przy pożegnaniu serce się mi krajało. Długo mnie trzymała za szyję i płacząc mówiła: «Nigdy się już nie zobaczymy». Nieco wcześniej, podczas ostatniej rozmowy Łucja słyszy: „Już niedługo pójdę do nieba, Ty tu zostaniesz, aby ludziom powiedzieć, że Bóg chce zaprowadzić na świecie nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi. Kiedy nadejdzie czas, żeby o tym mówić, nie kryj się. Mów wszystkim ludziom, że Bóg daje łaski za pośrednictwem Niepokalanego Serca Maryi, że ludzie muszą je uprosić przez to Serce, że Serce Jezusa chce, aby obok Niego wielbiono Niepokalane Serce Maryi. Niech proszą o pokój Niepokalane Serce Maryi, bo Bóg temu Sercu powierzył pokój na świecie. Gdybym mogła włożyć w serca wszystkich ludzi ogień, który płonie w głębi serca mego i który sprawia, że kocham tak bardzo Serce Jezusa i Serce Maryi!

20 lutego 1920 – Łucja zostaje sama. W szpitalu w Lizbonie umiera św. Hiacynta.

15 czerwca 1921 -  Cova da Iria. "Siódme" objawienie Matki Bożej, w przededniu wyjazdu Łucji do ochronki w Vilar de Porto. Było to objawienie z przesłaniem, które Siostra Łucja traktowała jako przesłanie szczególnie skierowane do niej osobiście: "Przychodzę tu po raz siódmy. Idź, podążaj drogą, którą ksiądz biskup chce cię prowadzić, taka jest wola Boga”.

16 czerwca 1921 – Łucja opuszcza Fatimę i wyjeżdża do szkoły prowadzonej przez siostry Doroteuszki w Porto. Pozostaje tam cztery lata, do 1925 , kiedy to opuszcza nowicjat sióstr św. Doroty w Hiszpanii. W tym czasie wiele razy odwiedza ją biskup Lizbony D. José Alves Correira da Silva: „Daleka od strachu – wspomina Łucja pierwsze spotkanie – pragnęłam tej rozmowy i myślałam”: «Jeśli to prawda, że wie wszystko, to też wie, że mówię prawdę»”.

Początek 1925 – Siostra Łucja dostępuje łaski „mistycznej adopcji” – słyszy w objawieniu, że Matka Najświętsza przyjmuje ją jako swoje dziecko.

10 grudnia 1925 – Matka Boża ukazuje Łucji i poucza o nabożeństwie pierwszych sobót: „Miej współczucie z Sercem Twej Najświętszej Matki, otoczonym cierniami, którymi niewdzięczni ludzie je wciąż na nowo ranią, a nie ma nikogo, kto by przez akt wynagrodzenia te ciernie powyciągał”.

15 lutego 1926 – Siostra Łucja ma kolejne objawienie związane z nabożeństwem pierwszych sobót: „…Dziecko zwracając się do mnie zapytało: «A ty rozpowszechniasz po świecie to, o co Matka Boża cię prosiła?» W tym momencie przemienia się w chłopca, od którego biła jasność. Rozpoznałam, że to był Pan Jezus.”

24 października 1925 – Tuy. Łucja wstępuje do postulatu Sióstr Św. Doroty.

2 października 1926 – Łucja przyjmuje habit zakonny i rozpoczyna nowicjat

24 lipca 1927 – Siostra Łucja pisze pierwszy list związany z propagowaniem nabożeństwa pierwszych sobót. Adresatem jest jej matka, Maria Rosa: „Cieszyłabym się również, gdyby moja matka przynosiła Matce Bożej tę pociechę, praktykując nabożeństwo, które – jak wiem – podoba się Bogu i o które prosiła nasza droga Matka niebieska. Gdy tylko o nim usłyszałam, zapragnęłam je praktykować, i zachęcić każdego do jego praktykowania.”

13 czerwca 1929 – W Tuy w Hiszpanii Matka Boża przekazuje prośbę o poświęcenie Rosji przez papieża Jej Niepokalanemu Sercu: „Nadeszła chwila, w której Bóg wzywa Ojca Świętego, aby wspólnie z biskupami całego świata poświęcił Rosję memu Niepokalanemu Sercu, obiecując ją uratować za pomocą tego środka.”

13 października 1930 – Kościół oficjalne zatwierdza wiarygodność objawień fatimskich. List pasterski D. José Correira da Silva. „Możemy z całkowitą pewnością ogłosić, że widzenia dzieci w Cova da Iria, od 13 maja do 13. października 1917 w Fatimie w naszej diecezji, są godne wiary i oficjalnie zezwalamy na kult Matki Bożej Fatimskiej”. Dużą rolę odegrało świadectwo heroicznych cnót Łucji.

13 maja 1931 - Na skutek sugestii Łucji biskupi i lud Portugalii odbywają wielką pielgrzymkę do Fatimy i poświęcają swój kraj Niepokalanemu Sercu Maryi.

3 października 1934 – Łucja składa śluby wieczyste w Zgromadzeniu Sióstr św. Doroty.

17 listopada 1935 – Siostra Łucja otrzymuje przesyłkę ze zdjęciami ekshumowanej Hiacynty. Dziękując za nie pisze: „Najchętniej zerwałabym te prześcieradła, które ją okrywają, by zobaczyć ją całą… tak bardzo się wzruszyłam. Jakaż to radość zobaczyć najbliższą przyjaciółkę z lat mojego dzieciństwa!”.

Druga połowa grudnia 1935 – Siostra Łucja zaczyna spisywać swe Pierwsze Wspomnienie (o Hiacyncie). Kończy je po niecałych dwóch tygodniach. „Zabieram się do pracy mimo niechęci, jaką czuję, gdyż nie mogę powiedzieć nic, albo prawie nic o Hiacyncie, nie wspominając pośrednio lub bezpośrednio mojej nikłej osoby. jestem jednak posłuszna woli Waszej Ekscelencji, bo ta wola jest dla mnie równoznaczna z wolą Bożą”.

7 listopada 1937 – Łucja zaczyna spisywać swe Drugie Wspomnienie: „Oto jestem z piórem w ręku, aby spełnić wolę mego Boga… Ukażę historie fatimską taką, jaką jest”.

20 czerwca 1939 – Wizjonerka pisała, podkreślając ostatnie słowa: „Najświętsza Maryja Panna obiecała odłożyć bicz wojny na później, jeśli to nabożeństwo będzie propagowane i praktykowane. Możemy dostrzec, że odsuwa Ona tę karę stosownie do wysiłków, jakie są podejmowane, by je propagować. Obawiam się jednak, że mogliśmy uczynić więcej, niż czynimy, i że Bóg, mniej niż zadowolony, może podnieść ramię swego Miłosierdzia i pozwolić, aby świat był niszczony przez to oczyszczenie. A nigdy nie było one tak straszne, straszne.”

31 sierpnia 1939 – Siostra Łucja kończy pisać Trzecie Wspomnienie (opis dwóch pierwszych części tajemnicy fatimskiej): „Nadszedł moment, by wyjawić pierwsze dwie części tajemnicy fatimskiej…Brudnopis jest już gotowy.”

2 grudnia 1940 – Siostra Łucja pisze do papieża Piusa XII słynny list, w którym zapewnia, że każdy kraj, który poświęci się Niepokalanemu Sercu Maryi otrzyma niezwykłe łaski: „Ojcze Święty, jeśli nie mylę się w swym zjednoczeniu duszy z Bogiem, to Pan nasz obiecał roztoczyć specjalną opiekę nad Portugalią w czasie tej wojny ze względu na poświęcenie narodu Niepokalanemu Sercu Maryi przez biskupów portugalskich, jako dowód łask, jakie będą udzielone innym narodom, jeżeli – jak Portugalia – poświęcą się Jemu.

22 października 1940 – Siostra Łucja pisze do papieża Piusa XII. Słyszy słowa Jezusa: „Módl się za Ojca Świętego i składaj za niego ofiary, by jego odwaga nie osłabła z powodu przytłaczających go trudności. Utrapienia będą trwały nadal. Ukarzę narody za ich przestępstwa przez wojnę, głód i prześladowanie mego Kościoła, a to obciąży przede wszystkim mego Wikariusza na ziemi. Jego Świątobliwość uzyska skrócenie tych dni udręki, jeśli spełni me życzenia przez dokonanie aktu poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi ze specjalnym wspomnieniem Rosji.”

18 sierpnia 1940 – opisując owoce pierwszego poświęcenia Siostra Łucja podkreśla, że „przyszłaby wojna i komunizm, gdyby nasi biskupi nie zwrócili uwagi na prośby Jezusa i nie modlili się z całego serca o jego Miłosierdzie i o opiekę Niepokalanego Serca Maryi”.

31 października 1942 – W odpowiedzi na listy Siostry Łucji Ojciec Święty Pius XII poświęca cały rodzaj ludzki Niepokalanemu Sercu Maryi.

8 grudnia 1942 - Ojciec Święty poświęca Rosję: „Ludom przez błąd lub niezgodę odłączonym, zwłaszcza tym, które oddają Ci szczególną cześć, gdzie nie ma domu, w którym nie otaczanoby czcią Twojej ikony – dzisiaj może ukrytej w oczekiwaniu na lepsze czasy – daj pokój i zaprowadź je do jednej owczarni Chrystusowej… Niech będą więc od dzisiaj poświęcone na zawsze Tobie i Twojemu Niepokalanemu Sercu, o nasza Matko i Królowo świata!”

4 maja 1943 – Siostra Łucja pisze do o. Goncalvesa, że „Bóg obiecał, iż wojna niedługo się zakończy, ze względu na działanie, które Jego Świątobliwość zechciał dokonać”

4 maja 1944 – w odpowiedzi na prośby Siostry Łucji Pius XII ustanawia święto Niepokalanego Serca Maryi, które ma być obchodzone w całym Kościele.

31 sierpnia1941 – Siostra Łucja ujawnia pierwsze dwie części tajemnicy fatimskiej.

8 grudnia1941 – Siostra Łucja kończy swe Czwarte Wspomnienie słowami: „ Teraz, gdy posłuszeństwo tego wymagało, proszę bardzo, oto jest! Stoję teraz jak szkielet odarty ze wszystkiego, nawet z życia!”

17 czerwca 1944 – Łucja przekazuje trzecią część tajemnicy fatimską. Ma to miejsce w ochronce Fonseca w Valenca do Minho, gdzie wielokrotnie spotykała się z biskupem Leirii.

1946 – Siostra Łucja odwiedza Cova da Iria, Valinhos i Loca do Cabeco, by dokonać identyfikacji miejsc objawień z 1916 i 1917 r.

17 maja 1946 – 24 marca 1948 – Siostra Łucja przebywa w klasztorze Vila Nova de Gaia.

25 marca 1948 – za specjalnym pozwoleniem papieża Piusa XII Łucja odchodzi ze zgromadzenia Św. Doroty i wstępuje do zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel w Coimbra. Przyjmuje w zakonie imię siostry Marii Łucji od Jezusa i Niepokalanego Serca.

31 maja 1949 – Siostra Łucja składa uroczystą profesję zakonną w Karmelu.

13 maja 1967 – Paweł VI udaje się z jednodniową pielgrzymka do Fatimy, gdzie wygłasza homilię skierowaną do całego świata. Po mszy świętej Ojciec Święty przedstawia pielgrzymom Siostrę Łucję. To druga wizyta Siostry Łucji w rodzinnych stronach od czasu opuszczenia Fatimy w 1921 i pierwsze jej spotkanie z Ojciec Świętym.

13 maja 1975 – Biskupi portugalscy nawiązują do apelu Siostry Łucji z 1931 i uroczyście odnawiają akt poświęcenia Niepokalanemu Sercu Maryi.

13 maja 1981 – zamach na Jana Pawła II . Siostra Łucja ofiarowuje za papieża swoje życie. Odtąd będzie to czynić codziennie, gdyż „papież jest ważniejszy”.

13 maja 1982 – Siostra Łucja znowu pojawia się w Fatimie, gdzie uczestniczy w dziękczynnej pielgrzymce Jana Pawła II za życie uratowane przez Matkę Bożą Fatimską i jest świadkiem poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi w Fatimie. Siostra Łucja spotyka się z Ojcem Świętym i odbywa z nim serdeczną rozmowę.

25 marca 1984 – Plac św. Piotra w Rzymie. Poświęcenie świata Niepokalanemu Sercu Maryi przed figurą sprowadzoną z Capelinha. Siostra Łucja ogłasza, że poświęcenie spełnia wszystkie warunki podane przez niebo i jest ważne. „Teraz czekamy na cud” – dodaje.

1986 – Siostra Łucja zdradza swoja nadprzyrodzoną wiedzę: potwierdza w rozmowie z kard. Sinem, że za kratą klasztoru w Coimbra wie o wszystkich szczegółach cudu różańcowego na Filipinach.

1989 – Siostra Łucja próbuje przemówić publicznie na temat mających za chwilę dokonać się przemian. Media nie chcą dopuścić jej do głosu. Czytamy w Dokumentach Fatimskich „Siostra Łucja niepokoiła się, że świat nie rozpozna w wydarzeniach po 1989 wstawienniczej mocy Niepokalanemu Sercu Maryi, któremu został zawierzony pokój”.

13 maja 1991 – Jan Paweł II odbywa drugą pielgrzymkę do Fatimy i ponownie spotyka się z Siostra Łucją.

19 kwietnia 2000 – Jan Paweł II zaprasza Siostry Łucję na uroczystości beatyfikacyjne Hiacynty i Franciszka: „Z radością spotkam się z Siostrą w dniu oczekiwanej od dawna beatyfikacji…”

27 kwietnia 2000 – spotkanie Siostry Łucji z abp. Tarcisio Bertone, podczas którego potwierdza autentyczność „swego listu” zawierającego treść trzeciej części tajemnicy fatimskiej i potwierdza, że jej przedmiotem jest Ojciec Święty i walka komunizmu z Kościołem.

13 maja 2000 – Jan Paweł II przybywa do Fatimy, gdzie wynosi Hiacyntę i Franciszka na ołtarze. Przed beatyfikacją papież Ojciec Święty spotyka się z 93–letnią Siostrą Łucją.

16 maja 2000 – Po raz pierwszy od 50 lat (od 1946) Siostra Łucja odwiedza Valinhos i Loca de Cabeco – miejsca wielkich wydarzeń z dzieciństwa.

16 lipca 2000 – ukazuje się książka Siostry Łucji, Apele orędzia fatimskiego. „Proszę Cię, Matko, abyś wspierała moje pióro, by mogło ono wiernie przekazać orędzie, jakie Bóg mi powierzył przez Ciebie".

10 lutego 2005 – Siostra Łucja otrzymuje list Ojca Świętego, który wyraża solidarność w jej chorobie.

13 lutego 2005 – Siostra Łucja po trzech godzinach spokojnego gaśnięcia wypowiada ostatnie słowa: „Serce Jezusa, Niepokalane Serce Maryi. Z Franciszek i Hiacynta i Ojcem Świętym idziemy, idziemy, idziemy… Była godzina 17.25 – czas, w którym, rozpoczynały się fatimskie objawienia. Być może ostatnie objawienie Matki Bożej Fatimskiej miało miejsce w chwili śmierci Łucji.

15 lutego 2005 – abp. Bertone przewodniczy uroczystościom pogrzebowym Siostry Łucji i spontanicznie składa hołd wizjonerce z Fatimy całując na pożegnanie trumnę z jej zwłokami.

13 lutego 2008 - Benedykt XVI wydał zgodę na to, aby proces beatyfikacyjny siostry Łucji Dos Santos rozpoczął się wcześniej niż przewiduje prawo kościele, a więc przed upływem pięciu lat od jej śmierci. Wiadomość o papieskiej dyspensie w sprawie otwarcia jej procesu beatyfikacyjnego podał prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, kard. Jose Saraiva Martins, na zakończenie Mszy św., jaką w trzecią rocznicę jej śmierci odprawił w Coimbrze. Ogłosiło ją również biuro prasowe Stolicy Apostolskiej.

2008 - Hiszpański duchowny Ojciec Ildefonso Moriones został mianowany postulatorem procesu beatyfikacyjnego Siostry Łucji; Ojciec Ildefonso jest postulatorem generalnym zakonu karmelitów.

13 lutego 2017 - w diecezji Coimbra zakończył się diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego siostry Łucji dos Santos.