Wstęp do apostolatu rodzin fatimskich

Papieska Rada do Spraw Rodziny

Watykan

Drogi Ojcze Fox!

Dziękuję Księdzu za list, wysłany z Fatimy 27 lipca i za projekt Statutu Apostolatu Rodzin Fatimskich. Statut został bardzo dobrze zredagowany. Pozostawia on możliwości elastycznego przystosowania go do określonych warunków. W związku z ciągłym rozwojem Apostolatu Rodzin Fatimskich może bowiem pojawić się konieczność dokonania w nim pewnych poprawek, zgodnie z zaistniałymi potrzebami i problemami. Zawsze jednak nieodzowna będzie kontrola i ścisły nadzór po to, aby uniknąć niebezpieczeństwa jakichkolwiek wypaczeń, jak na przykład szerzenie kultu objawień jeszcze przez Kościół nie zaaprobowanych.

Jednocześnie niezwykle ważną sprawą pozostaje nadal utrzymywanie kontaktu z innymi fatimskimi grupami, z innymi rodzinami i apostolatami maryjnymi.

Cieszę się, że wyraża Ksiądz pragnienie zachowania wierności objawieniom w Fatimie i że nie skłania się Ksiądz ani w kierunku wielkiej surowości, ani też nie chce zatracić ducha orędzia. Zawsze jest Ksiądz pełen rozwagi, co jest widoczne w wydawanym przez Księdza czasopiśmie. Jest Ksiądz otwarty na zatwierdzone przez Kościół formy kultu maryjnego, oparte na tradycji ukształtowanej jeszcze przed objawieniami w Fatimie.

Jakże radosne są wiadomości, które przysyła Ksiądz, pisząc o owych młodych ludziach witających Ojca Świętego. Wszystko to jest świadectwem, że w Matka Boża posługuje się Księdzem w dziele odnawiania prawdziwej wiary i w pozyskiwaniu nowych powołań.

Z modlitewnym pozdrowieniem w Roku Maryjny.k

ardynał Edouard Gagnon

Prefekt Papieskiej Rady do Spraw Rodziny

Istota i duch apostolatu rodzin fatimskich

Inspiracją dla Apostolatu Rodzin Fatimskich był cud wirującego słońca, który miał miejsce w czasie objawień fatimskich 13 października 1917 roku. Dnia 13 czerwca 1917 roku Matka Boża powiedziała do dzieci w Fatimie: "Kiedy przyjdę w październiku, powiem Wam, kim jestem i czego żądam oraz uczynię cud, tak aby i inni mogli uwierzyć”. Cud, "aby i inni mogli uwierzyć" wydarzył się na oczach prawie stu tysięcy ludzi i był widziany w promieniu 50 km.

Dnia 13 września Matka Boża powiedziała: "W październiku przybędzie także nasz Pan, Matka Boska Bolesna z Góry Karmel oraz Św. Józef z Dzieciątkiem, aby pobłogosławić świat”.

Na polecenie biskupa siostra Łucja opisała dokładnie, co wtedy dzieci widziały - 13 października - podczas gdy tłumy oglądały zjawisko "wirującego słońca":

Kiedy Madonna zniknęła w ogromie firmamentu, zobaczyliśmy obok słońca Świętego Józefa z Dzieciątkiem i Matkę Boską ubraną na biało, w błękitnym płaszczu. Zdawało się, że Święty Józef i Dzieciątko błogosławią świat, wykonując dłonią znak krzyża. Zaraz potem, kiedy ta wizja zniknęła, ujrzałam Naszego Pana i Matkę Bożą, która zdawała się być Matką Boską Bolesną. Wydawało się, że Pan błogosławi świat w ten sam sposób co Św. Józef. Gdy ta wizja zniknęła, znowu ujrzałam Matkę Boską, ale wyglądającą tym razem jak Matka Boska z Karmelu.

Wizja Świętej Rodziny z Fatimy jest interpretowana jako wezwanie do uświęcenia rodzin w naszych czasach, naznaczonych kryzysem jedności i świętości rodzinnej.

Od 1930 roku, w którym objawienia fatimskie zostały oficjalnie uznane przez Kościół, orędzie fatimskie pochodzące od Maryi, Matki Kościoła, było głoszone przez każdego z papieży jako "potwierdzenie Ewangelii".

Obok Maryi, ubranej w Jej tradycyjne kolory: biały i niebieski, ukazuje się Jej Oblubieniec, św. Józef z Dzieciątkiem Jezus. Owa wizja Świętej Rodziny zostaje natychmiast zastąpiona ukazaniem się Maryi, Matki Boskiej Bolesnej. Czyż nie jest to znakiem zatroskania Maryi o życie rodzin współczesnych, które stają się w coraz mniejszym stopniu chrześcijańskie?

Po chwili obok Matki Boskiej Bolesnej ukazuje się Pan Jezus, błogosławiąc cały świat.

Podczas gdy wizja Dzieciątka Jezus jest przypomnieniem życia rodzinnego, to wizja Boga-Człowieka, Pana i Zbawcy, stanowi przypomnienie o Jego roli jako Głowy Ciała Mistycznego - Kościoła. Natomiast ponowne ukazanie się Maryi, już jako Pani z Góry Karmel, oznacza wezwanie do poświęcenia się Jej Niepokalanemu Sercu.

W Fatimie Najświętsza Maryja Panna powiedziała: "Bóg chce ustanowić na świecie nabożeństwo do mojego Niepokalanego Serca". Kult Niepokalanego Serca Maryi jest wezwaniem do życia w wierze i miłości, do życia chrześcijańskiego w Kościele - z Maryją jako Matką i Wzorem.

Apostolat Rodzin Fatimskich wywodzi się z Fatimskiego Apostolstwa Młodych, który został zapoczątkowany przez o. Roberta J. Foxa, w 1975 roku w Detroit, na seminarium "Młodzi dla Fatimy". Ruch ten rozwijał się pod kierownictwem założyciela poprzez formowanie się grup modlitewnych, dostarczanie im książek i materiałów oraz organizowanie pielgrzymek młodzieży do Fatimy.

Chrześcijańskie życie rodzinne rozpoczyna się od związku dwóch osób dorosłych, uświęconego sakramentem małżeństwa, a owocem miłości tych dwojga w Chrystusie są dzieci. Natomiast orędzie z Fatimy rozpoczyna się od trójki dzieci i stopniowo prowadzi do orędzia przeznaczonego dla Kościoła, orędzia będącego potwierdzeniem Ewangelii, w której niebagatelne miejsce zajmuje uświęcenie rodzin.

Również i Apostolat Rodzin Fatimskich zaczyna się od Białej Armii i Fatimskiego Apostolstwa Młodych, prowadziąc do włączenia się par małżeńskich, rodziców i innych członków rodziny.

Od samego początku, czyli od seminarium w 1975 roku, było oczywiste, że najdoskonalszą komórką modlitewną dla dzieci i młodzieży jest rodzina, z rodzicami jako jej duchownymi przywódcami. Po 13 latach nieustannego rozwoju i doświadczeń Apostolat Rodzin Fatimskich zaczął się rozszerzać, zmierzając do włączenia rodziców nie tylko jako animatorów grup, ale przede wszystkim jako osób odpowiedzialnych, dążących do uświęcenia innych par małżeńskich.

Czerpiąc dla naszej pracy inspiracje z orędzia fatimskiego, musimy zawsze pamiętać o jednym: że wraz ze śmiercią ostatniego z Apostołów Jezusa Chrystusa, zakończyło się Boskie Objawiene i dlatego żadne inne objawienie nie może być źródłem naszej duchowości. Akceptując orędzie fatimskie uznane przez Kościół za wiarygodne, równocześnie pamiętamy o tym, że Słowo Boże zawarte w Piśmie Świętym oraz nauczanie świętego, katolickiego, apostolskiego Kościoła są w rzeczywistości zupełnie wystarczające, aby poznać Boże orędzie i posiąść prawdziwą wiarę; w Kościele jest bowiem obecny Duch Święty, który stoi na straży tych fundamentalnych prawd.

Podczas uroczystości Chrystusa Króla w roku 1981, to jest w czwartym roku pontyfikatu Jana Pawła II, Ojciec Święty zwrócił się do biskupów, kapłanów i wiernych całego Kościoła ze swoją adhortacją "Familiaris consortio" poświęconą zadaniom rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym. I właśnie ów dokument, który jest owocem pracy Światowego Synodu Biskupów w 1980 roku, stał się podstawowym przewodnikiem dla Apostolatu Rodzin Fatimskich. On, a także następne dokumenty Jana Paw ła II o rodzinie (pw. „List do Rodzin” i „Evangelium vitae”) jest podstawowym materiałem, z którym zapoznają się maryjne małżeństwa.

Apostolat Rodzin Fatimskich współdziała z lokalnymi władzami diecezjalnymi oraz jest podporządkowany wytycznym Magisterium i nauczaniu Katolickiego Kościoła.

Kościół Jezusa Chrystusa, zbudowany na Piotrze, jest - poprzez wszystkich biskupów, którzy pozostają w całkowitej jedności z papieżem - kontynuacją nauczania i misji, a przede wszystkim kontynuacją Prawdy, danej nam przez naszego Pana. Podstawową komórką Kościoła jest rodzina w Chrystusie, rodzina jest bowiem domowym Kościołem i miniaturą Mistycznego Ciała Chrystusa. Ale poszczególne rodziny nie mogą zachować czystości doktryny, moralności i rodzinnego życia w Chrystusie, jeśli są oderwane od księży i biskupów pozostających w jedności z Ojcem Świętym. To orędzie wspólnej miłości w Kościele, i podporządkowaniu papieżowi zostało potwierdzone w Fatimie i stanowi podstawę działania Apostolatu Rodzin Fatimskich.

Podsumowanie zasad

„Statut Apostolatu Rodzin Fatimskich” nie narzuca sztywnych form działania; jest on tylko pewną sugestią i rodzajem przewodnika, który pomoże w wytyczonych działaniach. „Statut” został utworzony w oparciu o doświadczenia i wskazówki Papieskiej Rady do Spraw Rodziny, które Apostolat Rodzin Fatimskich czynnie realizuje. Animatorzy grup młodzieżowych, jak i animatorskie pary małżeńskie powinni być gruntownie zaznajomieni ze „Statutem”. Winni też zadbać o to, aby pozostali członkowie również zaznajomili się z jego założeniami. Zaleca się także używanie w grupach "Podręcznika Maryjnego".

Jest sprawą zasadniczą, aby małżeńskie pary animatorskie w całości zapoznały się z treścią „Statutu”, a szczególną troską otoczyły podlegającą im grupę, którą będą prowadziły. Jak dotychczas najwięcej niepewności i problemów wynikało z niewystarczająco uważnego studiowania "Statutu" i niedokładnego wprowadzanie w życie jego założeń. Pobieżne rzucenie okiem na "Statut" nie może wystarczyć aby przejąć prawdziwego ducha tego Ruchu i móc wprowadzać go w życie, potrzebne jest wnikliwe i dokładne przestudiowanie całości statutowej treści.

Na małżeńskich parach animatorskich oraz na dorosłych animatorach grup młodzieżowych spoczywa wielka odpowiedzialność. Ruch nie ma żadnej sieci pracowników i nie mając na to funduszy, stara się prowadzić swoją działalność możliwie jak najoszczędniej. Członkowie nie muszą płacić składek, nie są też wymaganeżadne inne opłaty. Dobrowolnie składane dotacje są przyjmowane, ale w żadnym wypadku nie są one warunkiem członkostwa.