List pasterski arcybiskupa Tadeusza Kondrusiewicza na rozpoczęcie peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej w archidiecezji Mińsko-Mohylewskiej
Akt poświęcenia Niepokalanemu Sercu Maryi
Orędzie fatimskie – drogą do nawrócenia
Moje Niepokalane serce zatryumfuje
i nastanie czas nawrócenia i pokoju
Umiłowani kapłani, osoby konsekrowane, wierni archidiecezji Mińsko-Mohylewskiej!
1. Serdecznie witam was słowami, którymi Maryja zwróciła się w 1917 r. do całego świata, szczególnie mieszkańców Europy Środkowej i Wschodniej, za pośrednictwem fatimskich pastuszków Franciszka, Hiacynty i Łucji. Słowa Bogurodzicy, naszej Matki duchowej, były nadzieją naszych przodków i wielu z nas w okresie trzech pokoleń prześladowania wiary. Dziś jesteśmy świadkami i uczestniczymy w procesie odrodzenia wiary w naszym kraju, który reżim ateistyczny chciał zamienić na pustynię duchową.
Z okazji zbliżającego się jubileuszu 100-lecia objawień fatimskich, jaki będziemy obchodzili 13 października przyszłego 2017 r., rozpoczyna się peregrynacja figury Matki Bożej Fatimskiej, która nawiedzi wszystkie parafie naszej archidiecezji. Peregrynacja organicznie wpisuje się w trwającą od sierpnia Nowennę do Najświętszej Maryi Panny, która także jest procesem przygotowującym do jubileuszu 100-lecia objawień fatimskich oraz ich duchowym przeżyciem, mającym na celu nasze nawrócenie, umocnienie wiary i dawanie chrześcijańskiego świadectwa.
W czasie peregrynacji będziemy rozważać temat znaczenia objawień fatimskich dla naszego kraju; dziękować Bogu za dar wolności wyznania; przepraszać za wszystkie niedociągnięcia w tym procesie i prosić o błogosławieństwo na przyszłość, ponieważ proces odradzania wiary nie jest łatwy, a niebezpieczne wyzwania współczesności czynią go jeszcze trudniejszym.
2. Peregrynująca figura Matki Bożej Fatimskiej została poświęcona 4 października bieżącego roku w Fatimie, na miejscu objawień. Z tego względu będzie ściśle związana z Fatimą, gdzie została nam dana nadzieja na odrodzenie wiary w fatalnym 1917 r., wybuchu rewolucji bolszewickiej.
Pierwsza peregrynacja figury Matki Bożej Fatimskiej po parafiach całej Białorusi odbyła się w latach 1997-1998. Była związana z 80-tą rocznica objawień fatimskich. Teraz peregrynacja będzie miała miejsce w parafiach archidiecezji Mińsko-Mohylewskiej.
3. Jak wielką radością jest przyjęcie poświęconej w Fatimie figury Matki Bożej, a tym samym dotknięcie świętego miejsca, w którym objawiła się Maryja! Chciałoby się ze św. Elżbietą zawołać: „Skądże nam to, że Matka naszego Pana przychodzi do nas!” (por. Łk 1, 43).
Jak przed dwudziestoma wiekami Maryja razem z Jezusem i Jego łaską przyszła do domu Elżbiety i Zachariasza (por. Łk 1,39-45), tak i teraz będzie prowadzić nas do swego Syna Jezusa Chrystusa, aby obdarzył nas łaską i umocnił naszą wiarę nadzieję i miłość.
4. Zanim rozpocznie się peregrynacja, przypomnijmy sobie historię objawień fatimskich.
Zauważmy, że rok wcześniej przed objawieniem się Maryi, w 1916 r. dzieci-wizjonerzy z Fatimy trzy razy spotkali się z niebieskim posłańcem – aniołem, który nazwał siebie aniołem pokoju. Zauważmy również, że udzielił dzieciom św. Komunii mówiąc: „Przyjmijcie Ciało i Krew Chrystusa, znieważonego ludzką niewdzięcznością, naprawcie ich winy i uwielbiajcie Pana (por. ФВ, s. 23).
W związku z tym nasuwa się słuszne pytanie, skąd anioł wziął Komunię św.? Nie jest kapłanem, dlatego nie mógł celebrować Eucharystii. Niektórzy badacze objawień fatimskich są przekonani, że anioł mógł wziąć Komunię św. z Rosji, która znajdowała się w zagrożeniu silnych prześladowań wiary, skąd wygоnali Boga.
Wiadomo, że w tym okresie trwała I wojna światowa. Papież Benedykt XV wielokrotnie wzywał walczące strony do pokoju. W dniu 5 maja 1917 r. zarządził dołączenie do Litanii Loretańskiej wezwania: „Królowo pokoju – módl się za nami”. Osiem dni później, 13 maja 1917 r., Maryja objawiła się trójce pastuszków. Powtarzały się one co miesiąc, każdego 13 dnia, aż do października włącznie, z wyjątkiem sierpnia, gdy Maryja objawiła się 19 dnia miesiąca.
5. Orędzie fatimskie, jakie Maryja przekazała ludzkości za pośrednictwem dzieci, skupia się na temacie modlitwy i nawrócenia, co znajduje potwierdzenie w Ewangelii. Pierwszymi słowami, którymi Jezus zwrócił się do słuchaczy było wezwanie do nawrócenia i wiary w Ewangelię (por. Mk 1, 15). Maryja powiedziała, że jeżeli będziemy się modlić, szczególnie różańcem, i nawrócimy się, wszystko będzie dobrze, jeśli nie, świat czekają kataklizmy. Maryja szczególnie wzywała do modlitwy w intencji Rosji.
W 1991 r. pierwszy raz spotkałem się z wizjonerką z Fatimy, s. Łucją. Powiedziała wówczas, że jako prosta dziewczyna nie znała geografii. Myślała, że Maryja prosiła o modlitwę za grzesznika o imieniu Rosja (w j. portugalskim Rusz).
W Fatimie Maryja wspomina o Rosji. W rzeczywistości przesłanie fatimskie odnosi się do całego świata, także do Białorusi, ponieważ, jak mówi s. Łucja, grzech nie ma narodowości i wszyscy ludzie potrzebują nawrócenia.
6. Dzieciom fatimskim Maryja powierzyła trzy tajemnice. Dwie pierwsze zostały ujawnione w 1941 r., trzecia w 2000 r. Tym samym po dramatycznym XX stuleciu została ukazana rzeczywistość, która bierze udział w tworzeniu historii i wyjaśnia jej głęboki sens w perspektywie duchowej, niechętnie przyjmująca współczesny sposób myślenia, pozostający pod silnym wpływem racjonalizmu – podkreślił abp Tarcisio Bertone, ówczesny sekretarz Kongregacji Nauki Wiary (por. MF, c. 3).
Pierwsza tajemnica – to wizja piekła. Druga opowiada o trudnościach, jakie czekają świat i o sposobie, jaki ich uniknąć. Maryja zapowiedziała koniec I wojny światowej, początek drugiej i nieszczęścia, jakie doświadczy ludzkość, głód w wielu krajach świata, prześladowanie Kościoła i cierpienia Ojca Świętego. Trzecia mówi o Kościele męczenników i można rozumieć ją tylko w sensie symbolicznym. Kreśląc niepokojący scenariusz, Maryja jednocześnie obiecała, że Jej Niepokalane Serce zatryumfuje i Ojciec Święty poświęci Mu Rosję, która nawróci się i na pewien czas nastąpi pokój (por. ФВ, s. 30. 34-35).
W pierwszej i drugiej części wizji, dzieci zobaczyły okropności piekła i usłyszały, że można ich uniknąć przez kult Niepokalanego Serca Maryi. Oznacza to osiągnięcie stanu ludzkiego serca, w którym za przykładem Maryi, nasza zgoda z wolą Bożą jest centrum formującym naszą osobę (por. MF, с. 39).
Kluczem poznania pierwszej i drugiej części orędzia fatimskiego są słowa: „zbawić dusze”, natomiast trzeciej: „pokuta”, do której wzywa Maryja (por. MF, s. 40). S. Łucja w liście do św. Jana Pawła II z 1982 r. napisała, że trzecia tajemnica fatimska sprowadza się do słów: „jeśli tak i jeśli nie”. Jeśli się nawrócicie, wszystko będzie dobrze, jeśli nie, nastąpi bieda. Z tego powodu nie trzeba mówić, że Bóg nas ukarał, lecz odwrotnie, że sami ściągamy na siebie karę. Bóg szanuje wolność człowieka i cierpliwie uprzedza, jak można uniknąć zagrożenia (por. MF, s. 8-9).
7. Historia potwierdziła autentyczność proroctwa Bogurodzicy. W 1917 r. odbyła się rewolucja październikowa, która zadała wiele cierpienia ludziom Europy Środkowej i Wschodniej, a także innych krajów. Ateiści przede wszystkim wprowadzali w życie marksistowskie hasło: „Religa opium dla ludu”, z początku w sowieckiej Rosji, a następnie za jej granicami, szczególnie w Europie Środkowej. Walczyli z religią, jak z najgroźniejszą zaraźliwą chorobą.
Papież Jan Paweł II, w jedności z wszystkimi biskupami świata, oddał świat Niepokalanemu Sercu Maryi. Dokonał tego w uroczystość Zwiastowania Pańskiego 25 marca 1984 r., na Placu św. Piotra w Rzymie. Po tym wydarzeniu świat zaczął się bardzo szybko zmieniać. W Związku Radzieckim rozpoczęła się „pieriestrojka”, która doprowadziła do upadku systemu totalitarno-ateistycznego, czego wynikiem było zapoczątkowanie procesu odradzania się życia duchowego.
8. Dzisiaj nie musimy chować wiary na dnie swego serca, jak w sowieckich czasach. Możemy ją publicznie wyznawać. Trzeba jednak koniecznie pamiętać, że nawrócenie nie jest czymś przyniesionym z zewnątrz. Nawrócenie jest stanem duszy. Nie ma go tam, gdzie nie istnieje wewnętrzna wolność, która bazuje na prawdzie, a nie na braku Gułagów. Nie bez powodu Chrystus mówi: „Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8, 32).
Z tego względu tożsamość chrześcijańska nie jest łatwa. Bycie chrześcijaninem oznacza przyjęcie i życie prawdą Ewangelii. Niebezpieczeństwo, które nam zagraża, kryje się w tym, że wyzwoliwszy się z zewnętrznych kajdan, z własnej woli dostajemy się w inne formy ucisku, które prowadzą do życia bez zachowania prawa Bożego.
Skutkiem są zniewolenia człowieka, jak: konsumpcjonizm, dążenie do bogactwa za wszelką cenę, przestępstwa, korupcja, narkomania, zabijanie nienarodzonego życia, rozwiązłość seksualna itd. Człowiek dążący w kierunku rządzenia światem bez Boga, wcześniej, czy później stanie się niewolnikiem świata. Czasowa ziemska sława, dostatek materialny i zadowolenie nie gwarantują szczęśliwego życia. Koniecznie trzeba przywrócić światu prawdziwą skalę wartości. Nie na darmo Jezus mówi: „Jaką będzie miał korzyść człowiek, jeśli zdobędzie cały świat, a zgubi swoją duszę?” (Mt 16,26). Człowiek zasługuje na więcej! Sobór Watykański II mówi: „Wartość człowieka zawiera się w tym, kim jest, a nie w tym, co posiada” (GS 35).
Katechizm Kościoła Katolickiego uczy, że „serce człowieka jest zatwardziałe i ociężałe. Trzeba, aby Bóg dał człowiekowi nowe serce. Nawrócenie jest przede wszystkim dziełem łaski Boga, który sprawia, że nasze serca wracają do Niego: „Nawróć nas, Panie, do siebie, a nawrócimy się” (Lm 5,21). Bóg daje nam siłę zaczynania od nowa. Odkrywając wielkość miłości Boga, nasze serce zostaje wstrząśnięte grozą i ciężarem grzechu, zaczyna obawiać się, by nie obrazić Boga grzechem i nie być od Niego odłączonym. Serce ludzkie nawraca się, patrząc na Tego, którego przebiły nasze grzechy” (KKK1432).
„Orędzie fatimskie, które Maryja przekazywała światu za pośrednictwem trojga ubogich dzieci, składa się z wezwania do nawrócenia, do modlitwy, szczególnie różańcowej, oraz do zadośćuczynienia za grzechy własne i wszystkich ludzi. Orędzie to wyrasta wprost z Ewangelii, ze stów Chrystusa wypowiedzianych zaraz na początku działalności publicznej: «Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię! » (Mk 1, 15). Ma ono na celu przemianę wewnętrzną człowieka, pokonanie w nim grzechu i umocnienie dobra, pomoc w zdobywaniu świętości. Orędzie to zaadresowane jest szczególnie do ludzi naszego stulecia naznaczonego wojnami, nienawiścią, deptaniem podstawowych praw człowieka, ogromnym cierpieniem ludzi i narodów, a wreszcie walką z Bogiem, posuniętą aż do negacji jego istnienia”, jak mówi św. Jan Paweł II (http://w2.vatican.va/content/john-paul-ii/pl/homilies/1997/documents/hf_jp-ii_hom_19970607_fatima.html).
Można zauważyć, że nawrócenie jest warunkiem powrotu do Boga i harmonii ustanowionej przez Niego w świecie. Szczególne miejsce w tym procesie zajmuje Maryja, jako Ucieczka Grzeszników. Koniecznie powinniśmy korzystać z zaproponowanych przez Nią środków: kult Maryi i Jej Niepokalanego Serca, modlitwa i pokuta.
9. W realizacji wezwania Maryi do modlitwy, nawrócenia i umocnienia wiary pomoże rozpoczynająca się peregrynacja figury Matki Bożej Fatimskiej. Peregrynacja to nie tylko zewnętrzne wydarzenie, ale wewnętrzne, duchowe, które powinno prowadzić nas do autentycznego nawrócenia.
W związku z tym wzywam wszystkich wiernych archidiecezji Mińsko-Mohylewskiej do przyjęcia aktywnego udziału w nabożeństwach zaplanowanych z tej okazji i odpowiedniego ich przygotowania. W tym celu zarządzam we wszystkich parafiach przeprowadzenie odpowiednich rekolekcji albo dni modlitwy czy czuwania i zachęcam do uporządkowania własnego życia zgodnie z prawem Bożym i kościelnym, szczególnie co do sakramentu małżeństwa, a także pełnienia dzieł miłosierdzia.
Peregrynacja rozpocznie się uroczystym przybyciem figury Matki Bożej Fatimskiej do mińskiej archikatedry pw. Imienia Maryi w dniu 13 października 2016 r. Po trzech dniach, 16 października, figura fatimska rozpocznie peregrynację od archikatedry po parafiach i wspólnotach zakonnych archidiecezji Mińsko-Mohylewskiej, według przygotowanego programu. Zakończy się 15 października 2017 r. w mińskiej archikatedrze.
10. Znamiennym jest, że peregrynacja rozpoczyna się w Jubileuszowym Roku Miłosierdzia i Srebrnego Jubileuszu odrodzenia struktur Kościoła Katolickiego na Białorusi.
Orędzie fatimskie i jego realizacja nie jest niczym innym, jak znakiem bezgranicznego Bożego miłosierdzia. Ojciec Święty Franciszek w bulli “Misericirdiae Vultus” – «Oblicze miłosierdzia”, poprzez którą obwieścił obecny Rok Łaski, wzywa, aby pielgrzymka stała się impulsem do nawrócenia i ogarnęło nas wszystkich Boże Miłosierdzie (por. VM 14). Zachęcam wszystkich, aby pielgrzymowali do Maryi – Matki Miłosierdzia – w czasie peregrynacji figury fatimskiej, oddali się Jej Niepokalanemu Sercu i prosili, aby Ona przyprowadziła nas do Jezusa Miłosiernego.
Maryjo, Matko Boża Fatimska! Razem z Tobą śpiewamy hymn „Magnificat”, ponieważ rzeczywiście wielkie rzeczy czyni Bóg na naszych oczach.
Dziękujemy Ci za nadzieję daną naszemu narodowi przed stu laty!
Dziękujemy za duchową pomoc w okresie długich dziesięcioleci prześladowań Kościoła!
Przepraszamy za wszelkie zło uczynione przez nas i nasz naród.
Mając na uwadze czyhające niebezpieczeństwa współczesnego czasu, prosimy o błogosławieństwo na przyszłość, by budować ją na fundamencie Ewangelii.
Maryjo, obecna w fatimskiej figurze, jak Arka Przymierza między Bogiem i ludźmi (por. VM 24), przyjdź do naszych kościołów i kaplic, do naszych serc. Przyjdź, przemień je, umocnij naszą wiarę, nadzieję i miłość.
Zawierzając opiece Matki Bożej Fatimskiej wszystkich uczestników rozpoczynającej się peregrynacji, z głębi serca błogosławię w imię Ojca, + i Syna, i Ducha Świętego. Amen.
Arcybiskup Tadeusz Kondrusiewicz
Metropolita Mińsko-Mohylewski
Mińsk, 4 października 2016 r.
Wspomnienie św. Franciszka z Asyżu
Wykorzystana literatura i skróty:
1. Sobór Watykański II. Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym “Gudium et spes” (GS).
2. Katechizm Kościoła Katolickiego. Pallottinum 1994 (KKK).
3. Franciszek. Bulla „Misericordiae vultus” (MV).
4. Антонио А. Борелли. Фатимская весть: Трагедия или Надежда, Кайшядорис 1995 (ФВ).
5. Tarcisio Bertone. Il Messaggio di Fatima, Tipografia Vaticana 2000 (MF).
6. http://w2.vatican.va/content/john-paul-ii/pl/homilies/1997/documents/hf_jp-ii_hom_19970607_fatima.html
PS. Przewielebni kapłani niech przeczytają ten list pasterski wiernym w dniu 9 października 2016 r.
Akt poświęcenia Niepokalanemu Sercu Maryi
O Najświętsza Trójco – Boże Ojcze, który obdarzyłeś Maryję zaszczytem wybrania spośród swoich córek; Boże Synu, który dałeś Jej łaskę zastania Twoją Matką; Boże Duchu Święty, który uczyniłeś Ją swoją Oblubienicą! Wierzymy w Ciebie, uwielbiamy Cię, pokładamy w Tobie nadzieję i kochamy Cię. Dzisiaj oddajemy się macierzyńskiej miłości Niepokalanego Serca Matki Bożej, która zgodnie z Twoją wolą, w Fatimie zapowiedziała nasze nawrócenie.
Maryjo, Twojemu Niepokalanemu Sercu poświęcamy i zawierzamy siebie, nasze rodziny i Ojczyznę. Bądź naszą Matką, Opiekunką i przykładem życia. W tym trudnym historycznym czasie, pełnym niebezpiecznych wyzwań, pomóż nam wiernie służyć Tobie, Twojemu Synowi i Jego Kościołowi. Rozumiesz trudności i nadzieje naszego życia, szczególnie walkę między dobrem i złem. Usłysz nasze wołanie o pomoc i ukryj nas, zatrwożonych o życie ziemskie i wieczne, w objęciach swej macierzyńskiej miłości.
Matko Boża, przed tron miłosiernego i wszechmogącego Boga zanieś nasze dziękczynienie za hojne łaski, którymi nas obdarzył. Przedstaw naszą skruchę za grzechy narodu, ofiary i cierpienia. Wyproś błogosławieństwo na przyszłość, osiągnięcie pokoju, zgody i wzajemnego zrozumienia.
Niepokalane Serce Maryi! Niechaj dzięki Twemu wstawiennictwu Bóg litościwie wejrzy na swój Kościół, udzieli mu pełnej wolności i łaski wielu świętych powołań do kapłaństwa i życia zakonnego; niechaj wspiera wysiłki dążenia chrześcijan do jedności według wezwania Chrystusa: „Aby wszyscy stanowili jedno”; niechaj udzieli daru mądrości władzom państwowym w ich trosce o dobro narodu, jego duchowy rozwój i zachowanie sprawiedliwości; niech opiekuje się naszymi rodzinami, aby były nierozerwalne i silne Bogiem; niech dzieci i młodzież obdarzy duchowym, intelektualnym i fizycznym rozwojem oraz zachowa od pokus grzechu; niechaj błądzącym ukaże drogę nawrócenia, niewierzących przyprowadzi do poznania prawdy, grzeszników do pokuty; niechaj zmiłuje się nad chorymi i biednymi, cierpiącymi i pokutującymi, nad wszystkimi potrzebującymi.
O Najświętsza Bogurodzico, Opiekunko Białorusi, pod Twoją obronę uciekamy się. Przyjmij nasze poświęcenie Twojemu Niepokalanemu Sercu. Bądź z nami na drogach wiary, nadziei i miłości. Niech za Twoim pośrednictwem nawrócą się serca i zwycięży dobro. Módl się za nas, abyśmy pełniąc wolę Wszechmogącego Boga, zawsze brali przykład z Twojej służby Jemu i bliźniemu. Prosimy przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Arcybiskup Tadeusz Kondrusiewicz
Metropolita Mińsko-Mohylewski
PS. Niechaj przewielebni kapłani odmówią ten Akt poświęcenia razem z wiernymi podczas nawiedzenia parafii przez figurę Matki Bożej Fatimskiej.
źródło: KOŚCIÓŁ NA BIAŁORUSI
