POSTULACJA - Koncepcja Graficzna
ZAMYSŁ OGÓLNY
Jednorodna koncepcja graficzna przyjęta przez Postulację ukazuje mistyczne doświadczenia Franciszka i Hiacynty, w których elementy ludzkie przeplatają się z pierwiastkami boskimi. Wizerunki dzieci w ubiorach z epoki z rękami złożonymi do modlitwy odnoszą się do świata ziemskiego, a światło i serce to elementy symbolizujące Boga i nawrócenie. Dzieci poprzez modlitwę ofiarowują swoje serce Bogu. Pragniemy ukazać prawdziwe dzieci, które żyją w swojej epoce i nie wyróżniają się niczym szczególnym spośród swoich rówieśników. Są zwykłymi dziećmi, które Bóg wybierze i pozwoli im przeżyć transcendentne doświadczenie. W swej prostocie nie zdołają ukryć przed światem wewnętrznej radości, jaką tchnie w nich Bóg i „piękna Pani”, która nada sens ich cierpieniu oraz poprosi o modlitwę za pomyślność i nawrócenie ludzkości. Franciszek i Hiacynta przeżywają te doświadczenia wspólnie, bo są rodzeństwem, mieszkają razem i są w zbliżonym wieku. To odróżnia ich od kuzynki Łucji, którą uwielbiają i którą chcą naśladować jako pasterze. Oboje wyczekują powrotów Łucji z owcami z pastwiska.
Dzieci są wpisane w trzy wirujące serca symbolizujące rozproszone światło, blask i wewnętrzne poruszenie, które dzieci odczuwały w trakcie objawień. Trzy to liczba widzących (Franciszek, Hiacynta i Łucja) oraz liczba osób, z którymi relacji dzieci doświadczyły podczas objawień (Anioł, Matka Boska i Pan Jezus).
W środku wirujących serc widzimy dwoje dzieci w sercu Boga, skupionych na Bogu i zjednoczonych w modlitwie. Modlitwa jest sednem wszystkiego – w niej odnajdują sens swojego życia, wszystkich jego okoliczności oraz ponoszonych ofiar; modlitwa jest wyrazem wewnętrznej miłości i jest skierowana do Boga. Przez modlitwę dzieci zbliżają się do swojego własnego serca i do serca Boga.
WARIANTY
Koncepcja graficzna przyjęta przez Postulację ma różne wersje przeznaczone dla różnych odbiorców i poziomów komunikacji. Oprócz wersji oficjalnej powstał również bardziej formalny wariant eklezjalny. W oparciu o wiodący obraz stworzony na potrzeby podstawowego logo, w tym wariancie znajduje się wieniec z liści dębu skalnego zwieńczony krzyżem, wzorowanym na tym, który umieszczono na łuku upamiętniającym miejsce objawień, wzniesionym w 1917 r. w Cova da Iria.
Powstały także wersje indywidualne logotypów ukazujące specyficzne cechy charakteryzujące Franciszka i Hiacyntę. Oba są silnie związane z motywami światła i natury, z którymi dzieci były silnie związane. I tak w symbolu graficznym Franciszka widzimy ptaka (gdyż chłopiec bardzo lubił zwierzęta), a Hiacynty – lilię, kwiat, który chętnie zbierała na zboczach wzgórz.
Franciszek Marto
„Z tej trójki najbardziej wrażliwy na naturę, bardzo lubił zwierzęta i uwielbiał grać na swojej fujarce”
w: Boletim dos Pastorinhos (Biuletyn Pastuszków)
Hiacynta Marto
„Ponieważ Hiacynta bardzo lubiła kwiaty, w drodze powrotnej zrywałam lilie i piwonie, i zanosiłam jej”
w: Wspomnienia Siostry Łucji
O nas
Postulacja Procesu Kanonizacyjnego Franciszka i Hiacynty Marto jest instytucją Kościoła Katolickiego, działającą pod kierownictwem Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych oraz biskupa diecezji Leiria-Fatima. Główną misją Postulacji jest prowadzenie procesu kanonizacyjnego błogosławionych Franciszka i Hiacynty Marto.
Zadanie to staramy się wykonywać poprzez upowszechnianie wiedzy o życiu i świętości pastuszków oraz krzewienie kultu błogosławionych widzących wśród ludu Bożego; zachęcamy także wiernych, aby modlili się o łaski za wstawiennictwem pastuszków.
Zajmujemy się administrowaniem procesu kanonizacyjnego; staramy się ukazywać ogromne znaczenie, jakie pastuszkowie fatimscy mają dla pobożności chrześcijan oraz promować wiedzę o ich życiu i duchowości.
Postulatorka
Ângela de Fátima Coelho da Rocha Pereira da Silva jest zakonnicą ze zgromadzenia Aliança de Santa Maria. Z wykształcenia jest lekarzem.
S. Ângela urodziła się w 1971 r. w miejscowości Frende (gmina Baião) w północnej Portugalii. Mieszkała w Porto, gdzie uczęszczała do szkoły średniej i studiowała. Uzyskała licencjat z medycyny na Wydziale Medycznym w Porto, na którym następnie podjęła pracę wykładowcy. W 1995 roku wstąpiła do zgromadzenia Aliança de Santa Maria. W 2008 r. uzyskała licencjat z nauk religijnych na Uniwersytecie Papieskim Comillas w Madrycie.
Pracowała w szpitalu w Leiria oraz w Placówce Opieki nad Pacjentami Przewlekle Chorymi w miejscowości Batalha. Jest docentem na Wydziale Nauk Religijnych Wyższej Szkoły Nauk Religijnych (ISCRA) w Aveiro oraz na Wydziale Teologii w Centrum Formacji i Kultury diecezji Leiria-Fatima
25 czerwca 2009 r. s. Ângela została mianowana wicepostulatorką pomocniczą procesu kanonizacyjnego Franciszka i Hiacynty Marto, 1 listopada 2009 r. – postulatorką extra urbem tego procesu; 22 czerwca 2012 r. otrzymała nominację na postulatorkę in urbe.
Historia procesu
Procesy kanonizacyjne Franciszka i Hiacynty Marto – pastuszków fatimskich, którym ukazała się Matka Boska – zainicjował w 1952 r. bp José Alves Correia da Silva. Pierwszym postulatorem został wówczas mianowany ksiądz kanonik João Pereira Venâncio, który rozpoczął oba procesy.
Pierwszy etap procesu diecezjalnego w sprawie uznania heroiczności cnót rozpoczął się 30 kwietnia 1952 r., a zakończył: 2 lipca 1979 r. – w części dotyczącej Hiacynty, a 3 sierpnia 1979 r. – w części dotyczącej Franciszka.
W 1954 r. ksiądz kanonik João Pereira Venâncio został mianowany biskupem, a w 1958 r. objął diecezję Leiria. W 1960 r. mianował na postulatora procesów obojga pastuszków ks. Ludwika Kondora SVD; tę funkcje, pochodzący z Węgier kapłan, sprawował do swojej śmierci w 2009 r.
W 1979 r. procesy zostały przekazane do Rzymu. W tym samym roku ks. Paolo Molinari SJ został mianowany postulatorem in urbe, a ks. Luís Kondor SVD postuladorem extra urbem.
Ponieważ do tej pory Kościół kanonizował wyłącznie dzieci-męczenników, konieczna była długa debata na temat możliwości osiągnięcia duchowej dojrzałości wiary przez dziecko. Ostatecznie Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała opinię o „zdolności dzieci do praktykowania cnót w stopniu heroicznym i do męczeństwa”, która w pozytywny sposób odnosiła się do możliwości kanonizacji dzieci nie będących męczennikami.
Po przedstawieniu tego korzystnego stanowiska Watykanu, w 1988 r. zredagowano i przedstawiono Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych Positio o cnotach Franciszka i Hiacynty. 13 maja 1989 r. Ojciec Święty Jan Paweł II uroczyście podpisał Dekret o heroiczności cnót Sług Bożych Franciszka i Hiacynty Marto, nadając im tytuł Czcigodnych.
22 czerwca 1999 r. został zatwierdzony cud uzdrowienia za wstawiennictwem Franciszka i Hiacynty, który otworzył drogę do beatyfikacji obojga dzieci poprzez jeden wspólny proces. W Roku Jubileuszowym, 13 maja 2000 r., w Fatimie papież Jan Paweł II beatyfikował Franciszka i Hiacyntę. Po raz pierwszy w historii Kościoła zostały beatyfikowane tak małe dzieci nie będące męczennikami (Hiacynta zmarła w wieku 9, a jej brat – 10 lat).
1 listopada 2009 r. postulatorką extra urbem została S. Ângela de Fátima Coelho ASM. 22 czerwca 2012 r. otrzymała nominację na postulatorkę in urbe.
Trwają prace procesu kanonizacyjnego z nadzieją na nowy cud, który doprowadzi do kanonizacji Franciszka i Hiacynty.
