Triduum przed 100. rocznicą objawień dotyczących pierwszych sobót miesiąca:
2025 - 100. rocznica objawienia w Pontevedra - 10.12.1925
2024 - 40. rocznica poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi - 25.03.1984
2023 - 350. rocznica urodzin św. Ludwika - 31.01.1673
ROK 2025
100. rocznica - objawienia w Pontevedra - 10.12.1925 - dotyczącego Pierwszych Sobót Miesiąca
Droga Rodzino Niepokalanego Serca Maryi,
składająca cząstkę swego serca w intencji:
by Maryja była bardziej znana i miłowana;
by Jej Wezwanie z Fatimy poznał i wypełnił świat!
Jeśli taka intencja motywuje nasze apostolstwo dla Maryi, to jesteśmy świadomi, jak ważna jest codzienna modlitwa różańcowa i nabożeństwo wynagradzające w pierwsze soboty miesiąca. W ten sposób wypełniamy bowiem Wezwanie z Fatimy i przyczyniamy się do nadejścia czasu pokoju dla świata, nawrócenia Rosji i triumfu Niepokalanego Serca Maryi.
Nie sposób zatem w 2025 roku nie sięgnąć myślą wstecz do roku 1925, by na nowo przywołać prośbę Nieba dotyczącą nabożeństwa Pierwszych Sobót Miesiąca. 100. rocznica ukazania się Dzieciątka Jezus i Matki Bożej Siostrze Łucji w Pontevedra (10 grudnia) stanowi ku temu znaczące przynaglenie. Upływa bowiem 100 lat, jak Bóg przez Maryję dał światu lekarstwo, którego tak bardzo potrzebujemy, uświadamiając nam, iż ludzkie wysiłki ciągle stają się niewspółmierne do wyzwań, z którymi musimy się dziś zmierzyć.
Kiedy rodziła się Fatima w Polsce w 1946 roku, za przyczyną Prymasa Polski Augusta Hlonda, padły wówczas takie słowa: „Ludzkość ostatnich trzech dziesiątków lat przeżyła czasy straszne, niemal okropności czasów ostatecznych - dwie zwłaszcza wojny, które swą okropnością przeszły wszystko, co dotychczas człowiek widział. Ale czy idziemy ku lepszym czasom? Raczej nie. Pokój między narodami nie opiera się na trwałym fundamencie. Atmosfera, mimo pięknych słów, jakie padają na konferencjach międzynarodowych, jest ciężka i naładowana elektrycznością. Świat może znowu stanąć wobec ciężkich zmagań militarnych, wobec przewrotów, społecznych, a przede wszystkim wobec walk światopoglądowych i religijnych. Jaki to wszystko może wycisnąć ocean łez, krwi i niedoli ludzkiej, Bóg tylko sam raczy wiedzieć.
Patrząc na to wszystko, można by dojść do czarnych myśli, a nawet rozpaczy. Jednak jest coś, co napełnić nas powinno otuchą i radością. Jest pewna przejasna gwiazda, która zabłysnęła na ponurym i zaciągniętym ciężkimi chmurami horyzoncie dzisiejszego życia zwiastując nam lepsze jutro. To objawienie się Niepokalanej Dziewicy w Fatima”.
Trzeba nam dziś, w 100. rocznicę objawienia dotyczącego Pierwszych Sobót Miesiąca, z taką właśnie świadomością powrócić go gorliwego praktykowania tego nabożeństwa oraz podejmować apostolstwo, by otwierać serca innych do podjęcia tej „fatimskiej drogi”.
ROK 2024
80. rocznica - 04 maja 1944 r. - Papież Pius XII ustanawia dla całego Kościoła święto Niepokalanego Serca Maryi
60. rocznica - 21 listopada 1964 r. - Ojciec Święty Paweł VI ogłasza Maryję Matką Kościoła i odnawia poświęcenie Kościoła i rodzaju ludzkiego Niepokalanemu Sercu Maryi
40. rocznica poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi - 25.03.1984
Na naszej drodze do 100. rocznicy objawień w Pontevedra (10 grudnia 1925), w których Jezus wraz z Maryją proszą o wynagrodzenie w pierwsze soboty miesiąca, przeżywamy szczególną rocznicę.
Dzień, który przeszedł do historii świata i Kościoła, to 25 marca 1984 roku - uroczystość Zwiastowania Pańskiego, Jubileusz Rodzin w Jubileuszowym Roku Odkupienia. W tym właśnie dniu po dwóch latach przygotowań, w jedności z wszystkimi biskupami świata, wobec wielotysięcznej rzeszy wiernych, Jan Paweł II przed Bazyliką św. Piotra dokonuje aktu poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi, wypełniając prośbę Fatimskiej Pani dotyczącą Rosji.
„Konsekracja ta została publicznie dokonana przez Ojca Świętego Jana Pawła II w Rzymie dnia 25 marca 1984 roku przed wizerunkiem Naszej Pani czczonym w Kaplicy Objawień w Fatimie, Cova da Iria, który Ojciec Święty – po tym jak napisał do wszystkich Biskupów świata, aby zjednoczyli się z Jego Świątobliwością w tym akcie konsekracji, jakiego zamierzał dokonać – celowo nakazał sprowadzić do Rzymu ten wizerunek, aby wyraźnie zaznaczyć, iż konsekracja, jakiej zamierzał dokonać przed tym wizerunkiem, była spełnieniem prośby Naszej Pani w Fatimie” – pisała Siostra Łucja. A na pytanie: czy ten uroczysty i powszechny akt poświęcenia odpowiada temu, czego żądała Matka Boża, odpowiedziała: „Sim, està feita, tal como Nossa Senhora a pediu, desde o dia 25 de Março de 1984 - Tak, zostało uczynione, jak prosiła Nasza Pani, 25 marca 1984 (list z dn. 8 listopada 1989 r.)”.
Kochana Rodzino Niepokalanego Serca Maryi,
świadomi tych, jakże wymownych i pięknych kart historii, nie ustawajmy w naszym apostolstwie i miłości do Maryi. Skoro s. Łucja zaświadcza, że Jan Paweł II spełnił prośbę Maryi, zatem trzeba i nam z taką samą determinacją podejmować i kontynuować wynagrodzenie w pierwsze soboty miesiąca. Dostrzegane „znaki czasu” niech będą przynagleniem, by sięgać po „Boże lekarstwa”, zatwierdzone przez Kościół, i je z wiarą aplikować, by doświadczyć zapowiedzianych w Fatimie obietnic: nawrócenia Rosji, czasu pokoju i triumfu Niepokalanego Serca Maryi.
ROK 2023
350. rocznica urodzin św. Ludwika Marii Grignion de Montfort
180. rocznica publikacji Traktatu o prawdziwym nabożeństwie do NMP
5. rocznica rozpoczęcia Krucjaty Jednej Intencji
Święty Ludwik Maria Grignion de Montfort urodził się 31 stycznia 1673 r. w bretońskim miasteczku Montfort we Francji jako drugi z 18 dzieci Jana Baptysty i Joanny. Słynął z umiłowania Matki Bożej i gorącego do Niej nabożeństwa. Oddał się Jej w niewolę miłości na wyłączną własność. Wierzył w Jej potężne pośrednictwo u Boga i uważał, że przez Nią łatwiej iść do Chrystusa. Św. Ludwik, jako kapłan, odszedł do Pana w wieku 43 lat w dniu 28 kwietnia 1716 roku. Beatyfikował go papież Leon XIII w roku 1888, natomiast kanonizował papież Pius XII w roku 1947.
W encyklice Redemptoris Mater, sam Jan Paweł II przywołuje postać autora Traktatu takimi słowami: "Chodzi zaś tutaj nie tylko o samą naukę wiary, ale także o życie z wiary - w tym wypadku więc o autentyczną „duchowość maryjną” w świetle całej Tradycji, a w szczególności o taką duchowość, do jakiej wzywa nas Sobór. Zarówno duchowość maryjna, jak i odpowiadająca jej pobożność, znajdują przebogate źródła w historycznym doświadczeniu osób i wspólnot chrześcijańskich żyjących pośród różnych ludów i narodów na całym globie. W tym względzie miło mi przypomnieć - wśród wielu wyznawców i nauczycieli tej duchowości - postać św. Ludwika Marii Grignion de Montfort, który zachęca chrześcijan do poświęcenia się Chrystusowi przez Maryję, widząc w nim skuteczny sposób wiernego realizowania w życiu zobowiązań Chrztu świętego".
Ojciec Święty Jan Paweł II w Liście do rodzin montforiańskich w 2003 roku przypomniał wspomniany Traktat następująco: "Mija sto sześćdziesiąt lat od opublikowania dzieła, które stało się klasycznym tekstem o duchowości maryjnej. Św. Ludwik Maria Grignion de Montfort napisał Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny w początkach XVIII w., lecz manuskrypt pozostał praktycznie nieznany przez ponad sto lat. Gdy po niemal przypadkowym odkryciu go w 1842 r. został opublikowany w 1843 r., osiągnął natychmiastowy sukces, okazując się dziełem nadzwyczaj skutecznym w szerzeniu «prawdziwego nabożeństwa» do Najświętszej Maryi Panny. Lektura tej książki była również dla mnie wielką pomocą w młodzieńczych latach, gdyż w niej «znalazłem odpowiedź na moje pytania» wywołane obawami, że kult Maryi może zyskać «w sposób przesadny pierwszeństwo przed nabożeństwem do samego Chrystusa». Dzięki mądrości nauki św. Ludwika Marii zrozumiałem, że jeśli przeżywa się tajemnicę Maryi w Chrystusie, to takie niebezpieczeństwo nie istnieje. Mariologia świętego jest bowiem zakorzeniona «w tajemnicy trynitarnej oraz w prawdzie o Wcieleniu Słowa Bożego»".
W duchu miłości do Matki i ze świadomością, iż jako Polacy poświęciliśmy się Niepokalanemu Sercu Maryi, Sekretariat Fatimski po zakończeniu Wielkiej Nowenny Fatimskiej - zaprasza wszystkich do włączenia się w dzieło: Krucjaty Jednej Intencji. Traktat św. Ludwika obok Orędzia Fatimskiego stanowi główne źródło inspiracji w zainicjowaniu Krucjaty Jednej Intencji.
Jaka jest treść intencji? Aby Maryja była bardziej znana i miłowana; by Jej Wezwanie z Fatimy poznał i wypełnił świat.
Dlaczego taka intencja? Poniższe słowa św. Ludwika Maria Grignion de Montfort nakreślają kształt centralnego tematu, jaki przyświecał mu w pisaniu Traktatu o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny: „Bóg pragnie, by Jego Najświętsza Matka była obecnie więcej znana, bardziej kochana i bardziej czczona niż kiedykolwiek”.
A co znajdujemy w treści Orędzia z Fatimy? W relacji Łucji dotyczącej ukazania się Matki Bożej 13 czerwca 1917 r., czytamy: „Chciałabym prosić, żeby nas Pani zabrała do nieba.
- Tak! Hiacyntę i Franciszka zabiorę niedługo. Ty jednak tu zostaniesz przez jakiś czas. Jezus chce się posłużyć tobą, aby ludzie mnie poznali i pokochali. Chciałby ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Kto je przyjmuje, temu obiecuje zbawienie dla ozdoby Jego tronu”. Wspomnienia S. Łucji z Fatimy.
Definicja modlitwy KKK 2560 - Jezus odczuwa pragnienie, Jego prośba pochodzi z głębokości Boga, który nas pragnie. Modlitwa - czy zdajemy sobie z tego sprawę czy nie - jest spotkaniem Bożego i naszego pragnienia.
