Fatima – imię córki Mahometa. Fatima -  miejsce objawień Matki Bożej w 1917 roku.

Rozmowa włoskich dziennikarzy Renzo i Roberto Allegri, którzy przybyli do Fatimy z racji ogłoszenia daty beatyfikacji Fatimskich Pastuszków, z o. Jose dos Santos Valinho - salezjaninem i siostrzeńcem Siostry Łucji.

- Czy naprawdę nie istnieje żadna racja, która mogłaby wyjaśnić, dlaczego Matka Boża ukazała się właśnie w Fatimie, aby przekazać swoje orędzia?

- Z tego, co mi wiadomo, nie – odpowiada ojciec Jose. – Fatima jest miejscem „bardzo antycznym”. Ze względu na swoje położenie, z dala od miast, w najmniejszym stopniu nie odczuwała tego kryzysu, o którym mówiłem wam wcześniej (obalenie monarchii, rewolucja, walka z religią). Pozostawała małą wioską rolniczą, zapomnianą przez władze. Administracyjnie zależała od Vila Nova de Ourem, gdzie burmistrzem był niejaki Artur de Oliveira Santos, przedstawiciel nowego kursu politycznego. Był on ateistą, antyklerykałem, masonem i żywił okropną nienawiść do wszystkiego, co miało jakikolwiek związek z Bogiem i religią. Wydawał gazetę pod nazwą „O Ouriense”, w której dawał upust swojej wrogości do religii. Założył także lożę masońską i stanął na jej czele. Jednakże idee propagowane przez niego i jego fanatycznych zwolenników nie docierały do mas chłopskich, które na wsiach w dalszym ciągu żyły w wierności religii swoich ojców. Niemniej jednak nadchodziły złe i trudne czasy.

- Fatima jest nazwą muzułmańską – wtrącamy. – Takie imię nosiła córka Mahometa.

- To prawda. Musicie wiedzieć, że w czasach wojen o wyzwolenie Portugalii spod panowania muzułmańskiego, toczy około roku 1140, rozegrała się straszna bitwa w mieście Alcacer do Sal, stolicy prowincji Al-Kasar. Kiedy grupa muzułmanów, mężczyzn i kobiet, zabawiała się na brzegu rzeki Sado, napadła na nich banda rycerzy chrześcijańskich pod wodzą Goncalo Herminguesa, który miał przydomek Traga Moiros. Był to okrutny wódz, uderzający z zaskoczenia, błyskawicznie jak piorun. Chrześcijanie dokonali rzezi na tych ludziach, a ci, którzy ocaleli, zostali doprowadzeni jako jeńcy do Santarem i przekazani królowi. Alfonsowi Henriquesowi. Ten zapytał walecznego Herminguesa, co chciałby dostać w zamian. Wtedy wojownik poprosił o rękę Fatimy, córki zarządcy Alcacer, którą uwięził. Otrzymał zgodę. Hermigues był tak zakochany w Fatimie, że zostawił dla niej wojsko, a kiedy dziewczyna nawróciła się na chrześcijaństwo i została ochrzczona, przyjąwszy imię Oureana, ożenił się z nią.

Król przekazał małżonkom jako ślubny prezent miasto Abdegas, które na cześć panny młodej zostało nazwane Oureana, a następnie przemianowane na Ourem. Jednak szczęście dwojga zakochanych nie trwało długo. Oureana zmarła w młodym wieku i przygnębiony Hermingues wstąpił do klasztoru. Kazał pochować ciało umiłowanej małżonki w miejscowości na wschód od Oureany, gdzie powstawał nowy klasztor. Nadał temu miejscu nazwę Fatima, od pierwotnego imienia swojej żony.

Źródło:

Renzo Allegri i Roberto Allegri

REPORTAŻ Z FATIMY

Historia i cuda opowiedziane przez siostrzeńca Siostry Łucji

Wydawnictwo WAM Kraków 2003