Krucjata Różańca Rodzinnego 2
I. Paweł VI w adhortacji apostolskiej Signum magnum wydanej 13.V.1967 roku z okazji 50- lecia objawień fatimskich nazywa wiek XX - „epoką maryjną”. Rzeczywiście potężne ruchy maryjne obejmują cały świat. Należą do nich:
a)Wielkie objawienia maryjne szczególnie w Lourdes, w La Salette, w Fatimie i w Syrakuzach na Sycylii. Zasadniczą cechą tych objawień jest wezwanie Boże skierowane przez Maryję, Królowę Różańca Świętego, do: pokuty, poprawy życia, codziennej modlitwy.
b)Międzynarodowe zjazdy mariologiczne i maryjne w sanktuariach Matki Bożej celem pogłębienia prawd wiary o godności i posłannictwie Maryi w Kościele i w świecie oraz w celu przemodlenia tych prawd, zwłaszcza na różańcu, jak też uczczenia Maryi i wyjednania łask u Boga;
c)Peregrynacja po świecie figury Matki Boskiej Fatimskiej, którą nazwano „Świętą Wędrowniczką Świata”, w tym celu, aby ludzkość wypełniła orędzie fatimskie. Jest to uobecnienie na swój sposób różańcowej tajemnicy Nawiedzenia:
d)Wreszcie na szczególną uwagę zasługuje tzw. Krucjata Różańca Rodzinnego, czyli w różnej formie przeprowadzane misje i rekolekcje różańcowe, których celem jest założenie Różańca Rodzinnego w parafii.
II. Dzięki nieustannym wezwaniom papieży i objawieniom maryjnym naszych czasów, Krucjaty Różańca Rodzinnego objęły cały Kościół. Polegają one na tym, że przeprowadza się, najczęściej w skali diecezjalnej lub dekanalnej, wielkiej akcji w formie misji, rekolekcji, cyklu kazań niedzielnych itp., w czasie których wierni zapisują się do księgi różańcowej i zobowiązują się do wspólnego odmawiania różańca w domu.
Akcję Krucjat Różańcowych rozpoczęli dominikanie na Zachodzie już przed II wojna światową. Pierwsza powstała w Belgii w roku 1939, druga we Francji w roku 1942. Najbardziej znana i najpotężniejsza jest Krucjata Różańca Rodzinnego zapoczątkowana w roku 1942 w Ameryce przez ks. Patryka Peytona z Kongregacji Św. Krzyża. W latach pięćdziesiątych objechał on 250 diecezji Ameryki, Australii i Azji i zdobył dla Krucjaty około 16 milionów rodzin.
Przeprowadzając Krucjatę równocześnie we wszystkich parafiach diecezji, posługuje się mężczyznami, jak Chrystus Apostołami oraz wszystkimi środkami masowej informacji.
Oprócz Krucjaty kś. Peytona najbardziej znana jest Krucjata argentyńska i belgijska. Inicjatorami i apostołami pierwszej w Argentynie jest belgijski dominikanin o. Łukasz Hellomans. Istota tej akcji polega na nawiedzeniu domów z obrazem lub statuą Matki Bożej przez kapłanów, którzy w domach głoszą Ewangelię i propagują Różaniec Rodzinny, łącząc go często z Bractwem Różańcowy. Krucjata zaś belgijska posiada kilka form, prawie wszystkie jednak mają charakter misji czy rekolekcji różańcowych lub też maryjno-różańcowych, trwających 9, 8, 7, a nawet tylko 4 dni. Twórcami tych form apostolstwa są prawie zawsze dominikanie.
III. Krucjata Różańca Rodzinnego w Polsce została zainicjowana przez Centralę Krucjaty Wstrzemięźliwości w Katowicach i została po raz pierwszy ogłoszona w kościele pątniczym Matki Bożej Fatimskiej w Turzy Śląskiej w dniu 13.X.1958 roku. Z początkiem roku 1960 liczyła już około 25 tysięcy rodzin, głównie z diecezji katowickiej.
Różaniec Rodzinny przyczynia się skutecznie do realizowania Ślubowań Jasnogórskich: „Królowo Polski! Przyrzekamy Ci umacniać w rodzinach królowanie Syna Twego, Jezusa Chrystusa”. Należy podkreślić, że w akcji Różańca Rodzinnego chodzi o wprowadzenie codziennego różańca jako stałej instytucji życia rodzinnego. Dlatego należy odmawiać różaniec w określonej stałej godzinie bez względu na ilość obecnych członków rodziny, chociażby były tylko dwie osoby lub jedna. Pozostałe osoby w tym wypadku odmawiają różaniec prywatnie.
Dominikanie polscy i inne zgromadzenia podczas swych misji i rekolekcji różańcowych odprawiają tzw. „nabożeństwo fatimskie”, które ma charakter pokutno-przebłagalny. Polega ono na odmawianiu pięciu tajemnic różańca przed wystawionym Najświętszym sakramentem z rękami rozkrzyżowanymi.
Pokutują misjonarze, miejscowi duszpasterze i wszyscy wierni. Takie nabożeństwo ma na celu:
a)publiczne przebłaganie Boga za grzechy parafii, ojczyzny i całego świata,
b)wyjednanie łaski nawrócenia grzeszników, zwłaszcza nałogowych i zatwardziałych,
c)rozmodlenie całej parafii na różańcu i zaprowadzenie tej modlitwy w rodzinach.
Ponieważ przed każdą tajemnicą różańcową prowadzi się komentarz wyjaśniający, nabożeństwo to jest praktycznym przeżyciem w ciągu trzech dni najważniejszych tajemnic Odkupienia w obecności Chrystusa Eucharystycznego.
