Fatimska droga Kościoła
Rozmowa z ks. dr Krzysztofem Czaplą SAC dyrektorem Sekretariatu Fatimskiego na Krzeptówkach w Zakopanem.

31 października przypadła rocznica pierwszego poświęcenia Kościoła i świata Niepokalanemu Sercu Maryi (31 października 1942). Księże, jakie były okoliczności tego wydarzenia?
Kiedy w Fatimie kończyły się uroczystości z okazji 25. rocznicy objawień, w październiku 1942 roku, na zwieńczenie miesiąca różańcowego, Ojciec Święty Pius XII przez radio skierował pozdrowienie do narodu portugalskiego. Podczas tego przemówienia wypowiedział, w duchu fatimskiego orędzia, po raz pierwszy w historii, słowa aktu poświęcenia świata i Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi. Wówczas Papież mówił o kraju, „gdzie szczególnej czci doznaje ikona”. Akt ten uroczyście został powtórzony miesiąc późnej 8 grudnia na Watykanie. Wówczas Papież polecił, aby tego samego aktu dokonały kościoły lokalne.
Takie były pierwsze próby, aby zadość uczynić prośbie Boga, którą do ludzkości skierował przez swoją Matkę. Maryja przekazała polecenie by Papież z wszystkimi biskupami świata poświęcił świat i Rosję Niepokalanemu Sercu oraz aby w Kościele wprowadzone zostało nabożeństwo wynagradzające Niepokalanemu Sercu.

Co było bezpośrednim impulsem do odpowiedzi w tym czasie na prośbę Matki Bożej? Dlaczego nie została podjęta wcześniej?
Maryja w Fatimie objawiała się w czasie I wojny światowej, za pontyfikatu Papieża Benedykta XV. Zapowiedziała wówczas, że jeśli ludzie nie spełnią Jej prośby, nie podejmą drogi nawrócenia, to nadejdzie druga o wiele straszniejsza wojna. Zapowiedziała, że stanie się to, gdy Papieżem będzie Pius XI i gdy ludzie ujrzą noc „oświetloną przez nieznane światło”. Tym samym Maryja przepowiedziała, że Papieżem będzie Pius XI, a nieznane światło, o którym mówiła, to była zorza polarna 25 stycznia 1938 roku rozświetlająca niebo nad Europą.
Kościół kiedy dostrzegł, że wypełnia się to, co jest w treści orędzia, odpowiedział na prośbę Matki Bożej przekazaną przez Siostrę Łucję, która już wcześniej pisała listy w tej sprawie do Piusa XI. Dopiero jednak jego następca Papież Pius XII podjął próbę poświęcenia całego rodzaju ludzkiego Niepokalanemu Sercu Maryi, po raz pierwszy właśnie 31 październiku 1942 roku - zapowiedź tego, co później się stało 8 grudnia 1942r.. Dziesięć lat później 7 lipca 1952 roku, Papież Pius XII skierował List Apostolski do ludów Rosji , którym poświęcił cały lud rosyjski Niepokalanemu Sercu Maryi. Warto nadmienić, iż w 1944 roku Papież Pius XII ustanowił święto Niepokalanego Serca Maryi, a w 1946 roku poprzez legata kard. Aloisi Masella ukoronował Matkę Bożą w Fatimie.

Kolejnego poświęcenia dokonał Ojciec Święty Paweł VI.
Miało to miejsce na zakończenie III sesji Soboru Watykańskiego II, 21 listopada 1964 roku. Dokonał tego na prośbę skierowaną przez polskich biskupów, a podpisaną przez hierarchów kościelnych z blisko 80 krajów świata.
Paweł VI dokonał poświęcenia Niepokalanemu Sercu Maryi zwłaszcza tych „którzy cierpią prześladowania i są pozbawieni wolności z powodu wyznawania wiary chrześcijańskiej”.
Co bardzo ważne Pius XII po poświęceniu świata Niepokalanemu Sercu, opublikował 11 października 1954 roku encyklikę „Ad Caeli Reginam”, którą ustanowił święto Maryi Królowej w całym Kościele obchodzone w dniu 31 maja. Nakazał, aby w to święto ponawiano poświęcenie się rodzaju ludzkiego Niepokalanemu Sercu Maryi. Obchody święta, po soborowej reformie kalendarza, zostały przesunięte na 22 sierpnia.
Z kolei Paweł VI, który w duchu fatimskiego orędzia podjął próbę poświęcenia świata i Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi, wydał adhortację apostolską „Signum Magnum", z racji 50. rocznicy fatimskich objawień 13 maja 1967 roku. Wezwał w niej również do ponawiania osobistego poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi.
Zatem widzimy, że akty poświęcenia, poparte dokumentami, były świadomym pragnieniem Papieży wypełniania treści zawartej w orędziu fatimskim.

Jednocześnie przez niektórych kontestowane było nabożeństwo pięciu pierwszych sobót miesiąca. Dlaczego?
Mówiąc bardzo ogólnie, takie podejście związane jest z treścią prywatnych objawień. Podobna sytuacja miała miejsce choćby wobec orędzia o Bożym Miłosierdziu. Dopóki nie nastąpi refleksja teologiczna, prywatne objawienia napotykają na pewien opór. To bardzo naturalne, że czas weryfikacji, analiz, powoduje różne postawy.
Dekret zezwalający oficjalnie na kult Matki Bożej Fatimskiej, został wydany 13 października 1930 r. przez biskupa diecezji Leiria bp. Jose Alves Correia da Silva, biskupa miejsca właściwego do zbadania tych objawień. Zatem dopiero po tej dacie Kościół zaczyna poznawać i szerzyć treści zawarte w orędziu fatimskim. Wiemy doskonale, że trzecia fatimska tajemnica została ujawniona dopiero w roku 2000 przez św. Jana Pawła II.
Początkowo Fatima znana była przede wszystkim przez pryzmat 13 dnia miesiąca. Dopiero z czasem już sama Siostra Łucja, podczas kolejnych objawień, poznała szczegóły dotyczące nabożeństwa pierwszych pięciu sobót miesiąca. Nawet spowiednik Siostry Łucji sugerował, że jest ono nie potrzebne bo tradycja przeżywania pierwszej soboty miesiąca jako dnia pokutnego w intencji grzeszników, dedykowanego Maryi, była praktykowana już wcześniej w Kościele. Znana była bowiem praktyka odprawia nabożeństwa pierwszych piętnastu sobót miesiąca na uczczenie piętnastu tajemnic różańca. Bardzo wymowna jest w tym przypadku odpowiedź Jezusa, który tak pouczył s. Łucję: „Wolę tych, którzy odprawią pięć pierwszych sobót w celu wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu Matki Niebieskiej, niż tych, którzy odprawią piętnaście, bezdusznie i z obojętnością”.
Zatem nowe nabożeństwo, gdy nie było w pełni znane rodziło uzasadniony dystans, wątpliwości, wiele pytań. Stąd i kolejne objawienie, jak np. Dzieciątka Jezus w klasztorze w Pontevedra 15 lutego 1926 r.
Nabożeństwo pięciu pierwszych sobót miesiąca było czymś nowym i dopóki Kościół go nie zatwierdził, budziło naturalny dystans, wątpliwości, jak należy je poprawnie praktykować.

Księże, jaki jest oficjalny dokument wprowadzający to nabożeństwo do powszechnej praktyki Kościoła?
W 2001 roku Ojciec Święty Jan Paweł II podpisał Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii, w którym jest mowa o poprawnym kulcie Niepokalanego Serca Maryi. Mamy w nim jednoznaczne stwierdzenie, że poprawną formą kultu jest poświęcanie się Niepokalanemu Sercu Maryi i praktyka wynagradzającego nabożeństwa pięciu pierwszych sobót miesiąca.
W tym kontekście należy podkreślić, iż Ojciec Święty Jan Paweł II, podjął trzy próby poświęcenia świata i Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi.
W tej sprawie list do Papieża skierował Prymas Polski kard. Stefan Wyszyński w 1980 roku, podobnie jak w 1964, 1969, 1971 i 1974 pisał do Pawła VI.
Papież Jan Paweł II jeszcze przed zamachem podjął decyzję o zawierzeniu świata Niepokalanemu Sercu Maryi i sam ułożył modlitwę, która miała zostać odczytana podczas liturgii, którą nazwał „Aktem zawierzenia”, sprawowanej w bazylice Matki Boskiej Większej 7 czerwca 1981 r. Niestety plany Papieża zostały pokrzyżowane zamachem w dniu 13 maja 1981 roku.
Wybrany dzień nie był tu również przypadkowy, wówczas przypadała 1600. rocznica Soboru Konstantynopolitańskiego I i 1550. rocznica Soboru Efeskiego, na którym ogłoszony został dogmat Bożym Macierzyństwie Maryi. Ponieważ Papież nie mógł w tej uroczystości uczestniczyć, odtworzono jedynie jego przemówienie uprzednio zarejestrowane.
Rok po zamachu pielgrzymując do Fatimy Papież Jan Paweł II dokonał aktu poświęcenia Niepokalanemu Sercu Maryi świata i Rosji, mówiąc o kraju, który szczególnie tego poświęcenia potrzebuje. Siostra Łucja jednak wyjaśniła, że nie było duchowej kolegialności biskupów z Papieżem, przez co ten akt nie czynił zadość prośbie Matki Bożej.
W związku z tym, Ojciec Święty do wszystkich biskupów Kościoła katolickiego i grekokatolickiego skierował zaproszenie, aby 25 marca 1984 roku przybyli do Watykanu i osobiście uczestniczyli w akcie poświęcenia. Na Placu św. Piotra Papież Jan Paweł II przed figurą Matki Bożej z kaplicy objawień z Fatimy wraz ze wszystkimi biskupami poświęcił cały świat Niepokalanemu Sercu Maryi.

W jakich słowach Maryi mamy źródło konieczności poświęcenia i praktyki nabożeństwa pierwszych pięciu sobót miesiąca?
Maryja w Fatimie w 1917 roku już podczas drugiego objawienia mówi o potrzebie poświęcenia świata i Rosji Niepokalanemu Sercu, ale także przekazuje prośbę dotyczącą wprowadzenia wynagradzającego nabożeństwa. W kolejnym miesiącu- lipcu, ukazując pastuszkom wizję piekła, również wskazuje na konieczność poświęcenia i wynagradzania, zapowiada, że w przyszłości przekaże szczegóły dotyczące tego żądania.
Te zapowiedziane objawienia, dotyczące kształtu nabożeństwa pierwszej soboty i poświęcenia, miały miejsce 10 grudnia 1925 roku w Pontevedra oraz 13 czerwca 1929 roku w Tuy. Tam dowiedzieliśmy się dokładnie jakie są warunki nabożeństwa pięciu pierwszych sobót miesiąca, za jakie grzechy przede wszystkim mamy wynagradzać Niepokalanemu Sercu Maryi. Maryja ukazując się z Dzieciątkiem Jezus, a następnie z całą Trójcą Świętą, przekazała co mamy zrobić, aby Rosja się nawróciła i nastał na świecie pokój.

Świat potrzebuje mobilizacji do podjęcia praktyki pierwszych sobót miesiąca. O tym cały czas przypomina Sekretariat Fatimski na Krzeptówakch w Zakopanem. Do tego bardzo zachęca też redakcja Nasz Dziennik. Już za tydzień w pierwszą sobotę listopada opublikowany zostanie drugi znaczek potwierdzający nasz udział w nabożeństwie.
Bardzo ważne jest podejmowanie inicjatyw zachęcających do wynagradzania Niepokalanemu Sercu Maryi.
Jeżeli znamy lekarstwo, a doświadczamy cierpień spowodowanych chorobą, tym, że błędy Rosji rozlewają się po świecie, to dopóki nie zastosujemy danej nam przez Pana Boga recepty, nie spodziewajmy się, że nastąpi poprawa w zainfekowanym ateizmem świecie.
Każda inicjatywa, która wzywa do aplikacji lekarstwa, które dał Pan Bóg jest czymś wspaniałym, dobrym i wielkim.
Dzięki redakcji Naszego Dziennika jest propagowane nabożeństwo pięciu pierwszych sobót miesiąca. Redakcja nie tylko mówi o Fatimie, ale w konkretny sposób przyczynia się do wypełniania orędzie Maryi.
Pierwsza część prośby Matki Bożej dotyczy poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu to wypełniają Papieże, ostatnio Ojciec Święty Franciszek. Drugi człon prośby to wezwanie do Komunii św. wynagradzającej – która dotyczy każdego z nas i jest zadaniem w dzisiejszych okolicznościach niezmiernie naglącym. Niebezpiecznie jest bowiem zwlekać z realizacją Bożych wskazań.
Od tego, czy podejmiemy nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca, zależą przyszłe losy świata. Tak o tym pisała s. Łucja w liście do Jana Pawła II 13 maja 1982 roku, otóż jeśli nie podejmiemy wskazań jakie przekazała Maryja: „Rosja rozszerzy swoje błędy nauki na świecie, wywołując wojny i prześladowania Kościoła. Dobrzy będą męczeni a Ojciec Święty będzie miał wiele do cierpienia, różne narody zginą (13 lipca1917). Trzecia część tajemnicy jest symbolicznym objawieniem, odnoszącym się do tej części Orędzia, które spełnia się zależnie od tego, czy przyjmiemy żądania zawarte w samym Orędziu: Jeżeli przyjmą moje żądania, Rosja nawróci się i zaznają pokoju; jeżeli nie, rozszerzy swoje błędy nauki po świecie” i będą cierpieć.

Dziękuje za rozmowę
Małgorzata Bochenek

źródło: Nasz Dziennik